Na ovoj temi cu postavljati razno razni materijal vezan za rat na podrucju Sjeveroistocne Bosne. Ovi nasi prostori su dali Bosni mnoge heroje koje ne smijemo zaboraviti.
Dobrodosao je i vas materijal ali i vasa licna iskustva na tom ratistu.

Zamolio bih vas, ukoliko mislite postaviti slike ili snimke , da dodate jedan kratki opis o sadrzaju, lokaciji gdje je snimljeno, slikano, o kojoj brigadi se radi, itd, da bude sto kompletnije.

Znam da postoje slicne teme, ali jedne su previse generalne i obuhvataju cijelu BIH, druge su fokusirane na pojedine opcine.

p.s. Izvinjvam se unaprijed sto postavljeni materijal nije poredan hronoloski.



[Edited by Crni Vuk on 29-07-2009 at 10:26 GMT]

Naredbom Komandanta Štaba Vrhovne komande Oružanih snaga RBiH (ŠVK OS RBIH), str.pov.br. 02/1010, od 29. septembra 1992. godine, Komanda Okružnog štaba TO Tuzla (OkŠTO) prerasta u Komandu 2. korpusa sa sjedištem u Tuzli. Za komandanta je imenovan Željko Knez. A za načelnika Štaba, Hazim Šadić, koji krajem februara 1993. godine postaje i komandant 2. korpusa.

Do kraja 1992. godine, u najžešćim borbenim djestvima, upostavljena je čvrsta odbrana slobodne teritorije i stvoreni su uvjeti za značajniji manevar jedinica, odnosno postepeni prelazak iz defanzive u aktivnu fazu vođenja borbenih djejstava, posebno na Posavskom i Majevičkom bojištu.
Zbog sukoba koji su izbili između jedinica Armije RBiH i postrojbi HVO u Srednjoj Bosni i u Hercegovini došlo je do blokade puteva, što je za posljedicu imalo prekid snadbijevanja oružjem, MTS, hranom, odjećom sanitetskim materijalom i dr. Zavladala je nezapamćena glad.
Dana 19. novembra 1994. godine naredbom Predsjedništva RBiH, za komandanta 2. korpusa postavljen je brigadir, Sead Delić.

Drugi korpus je bio veoma moćan, i brojno i na terenu. Bila je to snaga u koju se s povjerenjem gledalo. Brojno stanje Korpusa se mijenjalo, zavisno od promjene veličine zone. Početkom agresije 2. korpus je brojao 49.531 pripadnika. U 1993. godini brojno stanje je poraslo na 77.647. Takvo stanje zadržano je i tokom 1994. godine. Kraj 1995. godine, kada je iz sastava 2. korpusa izašla novoformirana 28. divizija, 2. korpus je dočekao sa 44.993 pripadnika.
Tokom čitavog rata, počev od 1993. godine, 2. korpus je imao oko 4.400 oficira i oko 5.200 podoficira, što je davalo solidnu osnovu za uspješno rukovođenje i komandovanje. U svom sastavu je konstantno imao angažiranih od 1.000 do 1.500 žena.

Više jedinica 2. korpusa je tokom Odbranbeno-oslobodilačko rata zaslužilo naziv “Viteška” i “Slavna”. Počasni naziv “Viteške” brigade nosile su: 107. vmtbr Gradačac, 213. vmtbr Gradačac, 217. vmtbr vbbr Gradačac, 215. vmtbr Brčko, 210. vbr “Nesib Malkić” Živinice i 206. vbbr Zvornik. Počasni naziv “Slavne” brigade imale su: 250. sobr Tuzla, 252. sbbr Tuzla, 254. sbbr Čelić, 255. sbbr “Hajrudin Mešić” Teočak, 202. sbbr Tešanj i 1. sbbr Olovo.

Predsjedništvo RBiH “Oredenom heroja oslobodilačkog rata” odlikovalo je tri pripadnika 2. korpusa (Mehdina Hodžića, Nesiba Malkića i Hajrudina Mešića). Tri pripadnika 2. korpusa su odlikovana “Medaljom za hrabrost”, a jedan ordenom “Zlatni grb sa mačevima”.
Najviše armijsko ratno priznanje, značka “Zlatni ljiljan”, dodijeljena je 301 vojniku i starješini, a 90 pripadnika dobilo je pomenuto priznanje posthumno.

Vođene su mnoge žestoke borbe i bojevi. Slijedi lista koja o ovoj jedinici daje jasniju sliku:
• Odbranjena je najveća slobodna teritorija Bosne i Hercegovine
• Oslobođeno je oko 1.500 km² okupirane teritorije
• Oslobođeni su prvi gradovi u Republici Bosni i Hercegovini (Srebrenica i Kalesija); u sadjestvu sa jedinicama 3. korpusa oslobođen je Vareš i preko 150. sela i zaseoka
• Spriječene su jedinice tzv. JNA da 15. maja 1992. godine na Brčanskoj malti u Tuzli odvezu oružje TO
• Uništen je oklopni voz na Gradačcu, oštećeno nekoliko agresorskih aviona i helikoptera
• Prva brigada Armije RBiH formirana je u Tuzli (Prva tuzlanska brigada) a prva jedinica koja je položila zakletvu Republici Bosni i Hercegovinu u Zvorniku (Kula Grad)
• Zapljenjena su znatna MTS: tenk T 55 – 14 kom, tenk T 34 – 15 kom, tenk M4 – 8 kom, samohotka 76mm – 6 kom, samohotka 90mm – 2 kom, samohotka 57mm – 3 kom, OT – 7 kom, BOV – 2 kom, praga (sa PAT 30/2mm) – 2 kom, haubica 122mm – 3 kom, haubica 105 mm – 2 kom, top 100 mm – 2 kom, top 76mm (ZIS) – 20 kom, top B1 – 15 kom, VBR – 3 kom, PAT – 100 kom (raznih kalibara), PAM 12,7mm i 14,5mm – 100 kom, streljačkog oružja – preko 20.000 cijevi, protiv-oklopnih lansera – preko 20 kom, MB 60mm - 100 kom, MB 82 mm – 70 kom, MB 120 mm – 120 kom i mnoštvo druge tehnike i opreme.

Uz srdačne čestitke povodom 16. godišnjice svim pripadnicima 2. Korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine i velika hvala za sve što su uradili za naš narod i domovinu slijedi pjesma Fatmira Alispahića:

DRUGI KORPUS

U ime njenih naroda, iz pepela i sna
u Tuzli se rodila Bosna slobodna.
Sa zakletvom na čelu, jači i od željeza,
da Bosnu brane, stali heroji Drugog korpusa.

Drugi korpus bitku bije da istrijebi dušmane
zastava nam nek se vije, širom BH domovine.
Sa zakletvom na čelu, jači od željeza,
da Bosnu brane, stali heroji Drugog korpusa.

Refren:
Sa zastavom ljiljana
za slobodu domovine
Drugi Korpus Armije
Bosne i Hercegovine.


izvor teksta: H. Musinbegovic, O. Kavazovic," Drugi Korpus slobodi pjeva", Udruzenje gradjana za zastitu tekovina borbe za BiH, Tuzla 2002.

Organizacija 2. Korpusa:


1994 godina



1995 godina

citat:

---

OG-1 Brcko (kasnije 21.dKoV)
OG-2 Spreca (22.dKoV)sa komandom u Srebreniku
OG-3 Kladanj , bez jedinica sa podrucja Olova koje su bile pod komandom 1.korpusa ArBiH
OG-4 Kalesija-Zvornik
OG-5 Tuzla (kasnije 25.dKoV) sa jedinicama:
1. Tuzlanska brigada (250.SObr)
2. Tuzlanska brigada (252.SObr)
3. Tuzlanska brigada (253.bbr)
4. brigada Čelić (254.bbr)
5. brigada Teočak (255.Vbr "Hajrudin Mešić)

prištrapske jedinice:
- MAD
- IDč PANTERI
- čVP

Od 1994 do maja 1995.godine egzistirala je 251.Lahka brigada, koja je transformisana i pridruzena 250.Obr
Od jeseni 1992. do jeseni 1994.godine egzistirala je 115.brigada HVO "Zrinski" koja je nakon transformacije HVO-a dijelom pridruzena jedinicama Armije BiH a dijelom 108.brigadi HVO Brcko.

OG-6 Gračanica

Jedinice sa podrucja Maglaja pripadale su Zenickom korpusu i do kraja rata nisu bile u sastavu 2.Korpusa Armije.

---

[Edited by Crni Vuk on 30-07-2009 at 11:47 GMT]

1. Muslimanska Podrinjska Brigada



Mjeseci april i maj 1992. godine u podrinjskim opštinama Zvorniku, Bratuncu, Srebrenici i Vlasenici upamćeni su po velikom broju nevino ubijenih, nestalih i protjeranih Bošnjaka. Jedan dio protjeranih našao je svoje utočište na prostoru sadašnjeg Tuzlanskog kantona, a drugi je dio ostao na slobodnim prostorima Cerske, Konjević Polja, Kamenica i Srebrenice, gdje se suprostavio znatno jačem neprijatelju. Preživjeli Bošnjaci Podrinja odmah po dolasku na slobodne prostore Tuzlanskog kantona su se organzovali politički i vojno.

Jednice formirane od preživjelih podrinjaca činile su okosnice viših vojnih formacija na ovim prostorima od Kladnja, Tuzle pa do Teočaka. Nakon višemjesečnog ratovanja pod zastavama drugih jedinica Podrinjci su odlučili formirati jednu zajedničku jedinicu.
Niz aktivnosti političkih predstavnika podrinjskih opština provedenih početkom 1993. godine rezultiralo je naredbom o formiranju 1. Muslimanske Podrinjske brdske brigade, koju je 02.02.1993. godine izdala komanda 2. Korpusa Armije RBiH.

Brigada je po formiranju bila sastavljena od 3 bataljona i niza potrebnih prištabskih jedinica, a z/o joj je bila dijelom na zvorničkom a dijelom na kladanjskom ratištu. Na dan formiranja brigada je brojala 1008 pripadnika. Nakon izvjesnih problema u komunikaciji sa komandom 2. Korpusa brigada je pretrpjela niz kadrovskih promjena tokom mjeseca marta 1993. godine. Pad slobodnih prostora Cerske, Kamenice i Konjević Polja ostavio je posledice i na ovu jedinicu. Tokom mjeseca aprila jedinica je dislocirana sa zvorničkog ratišta i zaposjela je l/o sa svim svojim kapacitetima na kladanjskom ratištu, gdje je i ostala sve do rasformiranja u aprilu 1996.godine. Pad Srebrenice i transformacije komandi i jedinica koja je vršena tim povodom doveli su do toga daje 21.09.1995. godine brigada transformisana i da su od nje i od drugih podrinjskih jedinica formirane brigade na opštinskom principu.
Tradiciju 1. nastavila je 243. Muslimanska Podrinjska brdska brigada Vlasenica. Ratni put ove brigade bi je zaista bogat. Iskustvo i hrabrost boraca ove brigade i njihova želja za oslobođenjem cjelokupnog teritorija jedine nam domovine BiH bili su razlogom angažovanja boraca ove jedinice na svim značajnijim ratištima u z/o 2. Korpusa ali i šire. Svoje ratničko umjeće i hrabrost borci ove brigade pokazali su na: gradačačkom, brčanskom, čelićkom, zvorničkom, teočanskom, majevičkom, kalesijskom, živiničkom, kladanjskom, olovskom, banovićkom, vozućkom, vareškom ratištu, ali i u z/o petog i sedmog korpusa u Sanskom Mostu na šta smo posebno ponosni. Ovaj ratni put sjajnim su činili borci IDČ-a «Janjičari», jedinice «Sejih Hasan Kajimija», POC-a «Križevići», «Crnih oblaka», ČVP-a, svih bataljona ali i prištapskih jedinica.

U trenutcima predaha borci ove brigade njegovali su kulturno zabavni rad. Brigada je imala svoju umjetničku sekciju, koja je formirala vrlo zapaženu Muzej sobu. Pripadnici ove sekcije su u različitim prilikama izvodili veoma dojmljiv kulturno zabavni program, objavili su nekoliko muzičkih kaseta sa pjesmama posvećenim borcima i jedinicama ove brigade. Ova brigada je imala i svoje novine «Podrinjski Mudžahid». Pripadnošću ovoj brigadi može se pohvaliti ukupno 4633 borca, od čega je 35 žena, a 2076 je Vlaseničana. Na svom ratnom putu brigada je imala 99 poginulih boraca, od čega je 54 poginulo na kladanjskom ratištu. Među njima su, na žalost i naš komandant Bećir Mekanić i sigurno najkarizmatičnija ličnost u bigadi sejih Mehmed ef. Hafizović.
Osam boraca ove brigade je odlikovano ratnim priznanjem «Zlatni ljiljan», a to su: Siljković Amir - Siljo, Mujanović Mevludin - Orko, Mustafić Mirsad, Čikarić Muhamed, Sinanović Muharem - Šiško, Velić Nihad - Deba, Pinjić Hasan i Hafizović Mehmed(posthumno). Dvojica pripadnika ove jedinice dobitnici su ratnog priznanja «srebrni štit»: Dževad
Mahmutović i Bešir Aljukić. U povodu ovih petnaest godina od formiranja brigade smatram za korisno kazati daje prema mom ličnom doživljaju brigada imala tri faze u svom dosadašnjem bivstvovanju. Prva je ova koju sam izložio i to je ono na šta svi trebamao biti ponosni.

Druga faza je ona koje se mi njeni bivši pripadnici trebamo stidjeti, a to je period od završetka rata 1996. godine pa do 2002. godine kada se godišnjica brigade nije uopšte obilježavala. U zaborav su bili pali svi njeni borci, komandanti, šehidi, ranjenici, a to nismo smjeli dozvoliti. Fala bogu i pojedincima završila se i ta druga faza i brigada je kroz ovakva okupljanja, druženja i podsjećanja ušla u novu fazu svog egzistiranja. Zahvaljujući Emiru Kičiću, predsjedniku ODB-a Vlasenica, Savezu DB TK-a i načelnicima opštine Kladanj ova brigada obilježava svaki svoj naredni rođendan na bolji i raznorsniji način nego prije. Poseban zamah u obilježavanju godišnjica ove brigade dao je Fuad Imamović dolaskom na čelo opštine Kladanj, naravno zajedno sa ovim opštinskim vijećem. Brigada ima i svoje stalne i nezaobilazne prijatelje i simpatizere koji je prate od rata, a i danas su nama tu: Regionalni odbor PL-a Sjeveroistočne bosne, ODB Srebrenik, PŠ i RVI Podrinja, ministar Sead Omerbegović i dr.

Rahmetli Komandant Becir Mekanic


Snimci 1. Muslimanske Podrinjske Brigade

1.


2.


3.


4.


5.


Pjesma o 1. Podrinjskoj Muslimanskoj brigadi





[Edited by Crni Vuk on 29-07-2009 at 14:58 GMT]

Samostalni Diverzantski Bataljon “Crni Vukovi” Kalesija



Samostalni Diverzantski Bataljon “Crni Vukovi” nastao je iz izvidjacko-diverzantskog voda koji je formiran u Vukovijama Donjim. Popuna jedinice je vrsena iskljucivo na dobrovoljnoj osnovi i na eksteritorijalnom principu.
Bataljon “Crni Vukovi” je formiran, uz saglasnost komandant Okruznog Staba TO Tuzla 10. septembra 1992. godine, a jedinica je pretpocinjena Opstinskom stabu TO Kalesija. Komandno mjesto SDB “Crni Vukovi” je bilo u Vukovijama Donjima, a jedinica je bila popunjena sa 28 boraca i starjesina. Od naoruzanja posjedovala je 19 automatskih pusaka.
Komandu “Crnih Vukova” su sacinjavali: Refik Brdjanovic – Fiko, zapovjednik voda; Izet Polajkovic, dozapovjednik; Hazim Alibasic, zapovjednik 1. odjeljenja; Haso Valjevac, zapovjednik 2.odjeljenja; Enver Heric, zapovjednik 3. odjeljenja; Semir Imamovic, zapovjednik 4.odjeljenja i Bekir Alibasic, zapovjednik 5.odjeljenja.
Izvidjacko-diverzantski vod je preformiran u izvidjacko-diverzantsku cetu 1. februara 1993.godine, a u izvidjacko-diverzantski odred 1. februara 1994.godine.
Preformiranje jedinice u cetu, a zatim u odred izvrseno je na osnovu naredjenja komandanta 2. korpusa Armije RBiH.
Nakon formiranja cete, brojni sastav je bio 45 boraca,a formiranjem odreda brojno stanje jedinice je bilo 75 boraca i starjesina.



Komandni sastav je bio: Refik brdjanovic – Fiko, komandir; Izet Poljakovic, zamjenik komandira: Jakub Poljakovic, komandir 1.voda; Ebubekir Alibasic, komandir 2. voda i Asim Brdjanovic, komandir 3. voda.
Medjutim, ubrzo se ukazala potreba za formiranjem jedinice manevarskog tipa viseg ranga. Stoga je komandant staba vrhovne komande ARBiH donio naredbu za formiranje Samostalnog Diverzantskog Bataljona “Crni Vukovi” u sastavu 2. korpusa.
Jedinica je transformisana 29. aprila 1994. godine u Vukovijama Donjima. Po formaciji jedinica je brojala 283 borca i starjesine.
Formacijski sastav jedinice je bio: komanda bataljona, odjeljenje veze, vod vojne policije (formiran naknadno po naredjenju komandanta 2. korpusa Armije RBiH od 27 augusta 1994), 1. diverzantska ceta, 2 diverzantska ceta, 3 diverzantska ceta, protivdiverzantska ceta i logisticki vod.
Komandni sastav je tada bio: Refik Brdjanovic Fiko, komandat; Izet Poljakovic, zamjenik komandanta; Sead Osmanovic, nacelnik staba, od 4. oktobra 1994. godine; Mehmed Tosunbegovic, pomocnik komandanta za moral; Edin Hrustic, pomocnik komandanta za obavjestajne poslove; Asim Brdjanovic, pomocnik komandanta za bezbjednosne poslove; Asim Rancic, pomocnik komandanta za pravne poslove i Kadro Pilavdzic, pomocnik komandanta za logistiku.

1. diverzantska ceta: Midhat Mujkic, komandir do 10. decembra 1994. godine; Himzo Mustafic, do 19 maja 1995. godine i Midhat Mujkic do kraja agresije; Asim Kuralic, zamjenik komandira cete; Smajo Kunic, cetni starjesina; Ramiz Mesanovic, vezista-kurir; Safeta Muhtarevic, cetni bolnicar, Hazim Kehonjic, vozac i Haso Valjevac, vozac.

Komandiri timova bili su. 1. diverzantski tim – Cazim Brdjanovic, 2. diverzantski tim – Suad Avdic, 3. diverzantski tim – Ermin Hodzic i 4. diverzantski tim – Avdija Zulic.

2. diverzantska ceta: Emir Majdancic, komandir do 10. decembra 1994 godine; Asim Hasanovic , do 10 maja 1995. godine; Emir Majdancic, do kraja agresije; Suad Sehic, zamjenik komandanta; Hamdija Brdjanovic, cetni starjesina;Nezir Mesanovic, medicinski tehnicar; Samir Jahic, vezista-kurir; Salih Imamovic, vozac i Saban Ikanovic, vozac.
Komandiri timova bili su: 1. diverzantski tim - Amir Numanovic, 2. diverzantski tim – Nedzad Selimovic, 3. diverzantski tim – Fahrudin Alibasic, 4. diverzantski tim – Nedzad Pjanic i 5. diverzantski tim – Jasmin Pjanic.

3. diverzantska ceta; Halil Serdarevic, komandir cete; Hazim Barcic, zamjenik komandira cete; Sulejman Dukic, cetni starjesina; Hazim Mujic, medicinski tehnicar; Huso Husejnovic, vezista-kurir; Izudin Majdancic, vozac i Ragib Nisic, vozac.
Komandiri timova su bili: 1. diverzantski tim - - Cazim Kehonjic, 2. diverzantski tim – Muharem Hodzic, 3. diverzantski tim – Rasim Majdancic i 4. diverzantski tim – Nihad Subasic.
Protivdiverzantska ceta: Zikret Medhemdovic, komandir; Zanfir Ramic, zamjenik komandira; Mujo Imamovic, cetni starjesina; Husejn Ibranovic, medicinski tehnicar; Abid Cakor, vezista-kurir; Nezir Avdic, vozac i Kasim Delic,vozac.
Komandiri timova bili su: 1. protivdiverzantski tim – Saim Salkic, 2. protivdiverzantski tim – Husejn Imamovic, 3. protivdiverzantski tim – Hamzalija Zukic, 4. protivdiverzantski tim – Mehmed Civic i 5. protivdiverzantski tim – Amir Zukic.
Vod vojne policije: Hazim Alibasic, komandir; Hajrudin Tupajic, zamjenik komandira; Salih Imamovic, evidenticar i Ibrahim Hasanovic, vozac.
Logisticki vod: Muharem Brdjanovic, komandir; Avdo Imamovic, vezista-kurir; Nijaz Heric, referent intendantske sluzbe; Hazim Dukic, referent tehnicke sluzbe; Edin dr. Suhonjic, referent sanitetske sluzbe, ujedno ljekar jedinice; Amir Krizevac, medicisnki tehnicar; Izet Pilavdzic, vozac i Esad Ascic, vozac.
Posljednja primjena starjesinskog sastava izvrsena je 27. maja 1995. godine i komanda jedinice je bila u slijedecem sastavu: Hasan Brdjanovic , komandant; Ebubekir Alibasic, zamjenik komandanta; Jakub Poljakovic, pomocnik komandanta za operativno-nastavne poslove; Mehmed Tosunbegovic, pomocnik komandanta za moral; Edin Hrustic, pomocnik komandnata za obavjestajne poslove; Asim Brdjanovic, pomocnik komandnata za bezbjednosne poslove; Asim Rancic, pomocnik komandanta za pravne poslove; Ismet Pilavdzic, pomocnik komandanta za logistiku. Ovaj sastav ostao je nepromijenjen do opste demobilizacije i rasformiranje jedinice 16. marta 1996. godine.

Ratni put jedinice “Crni Vukovi”



IDV “Crni Vukovi”, nakon formiranja i posle vojno strucnih priprema, 10. oktobra 1992. godine upucen je na Gradacacko ratiste, za zadatkom da u sadejstvu sa drugim jedinicama u rejonu Sibovca zaustavi dalji prodor agresora ka Gradaccu. Inace, Gradacac je bio strateski cilj za agresora, jer bi sa te osnove eventualno nastavio okupaciju slobodnih teritorija snaga odbrane 2. korpusa. To je bio prvi znacajni zadatak novoformiranje jedinice koja je taj zadatak uspjesno izvrsila, zaustavila agresora u daljem prodoru, oslobodila oko 3km2 teritorije i nanijela agresoru gubitke u zivoj sili i tehnici.
Posto je jedinica bila manevarskog tipa ona je , pored izvodjenja borbenih dejstava na teritoriji opcina Kalesija, stalno ucestovala i na ratistima van zone odgovornosti Opstinskog staba TO Kalesija.
Po naredjenju komandanta 2. korpusa jedinica ”Crni Vukovi” upucena je na Brcansko ratiste, sa zadatkom da u sirem rejonu Markovic Polja organizuje odsudnu odbranu, imajuci u vidu da je u novembru 1992. godine ovaj rejon bio izlozen stalnim pjesadijskim napadima i jakoj artiljeriskoj vatri.
Nakon pocetnih uspjeha jedinica je duzi vremenski period ratovala na Brcanskom ratistu, gdje je postizala znacajne rezultate i ulijevala borbeni moral drugim jedinicama u odbrani. Posebno treba istaci doprinos jedinice u odbrani, pocetkom januara 1993. godine, u rejonu Broduse, Fazanerije i Lipovca. U tim borbama jeidnica je imala 3 ranjena borca.
U julu 1993. godine borci “Crnih Vukova” ucestovali su odbrambenim borbenim dejstvima i vracanju izgubljenih dijelova teritorije u rejonu Broduse, Fazanerije i Lipovca. U toku ovih borbenih dejstava , na tom dijelu Brcanskog ratista agresoru su naneseni veliki gubici u zivoj sili,a zaplijenjena su 2 puskomitraljeza M-84. U toku borbi ranjena su 2 borca “Crnih Vukova”.
Po povratku sa Brcanskog, jedinica je krajem 1993. godine ucestovala u borbama na Vozuckom ratistu.
U rejonu Krsta jedinca je, uz zestoke borbe, ovladala prednjim krajem linije odbrane agresora, a zatim obuhvatom nastavila dalju borbu po dubini privremeno zaposjednute teritorije u selu Kabejasi. Tom prilikom je agresoru nanijela gubittke u zivoj sili i zaplijenila znacajne kolicine borbenih sredstava. U zestokim borbama jedinica je imala 2 poginula borca.
Poslije vozuckog ratista , jedinica “Crni Vukovi” je 1. augusta 1993. godine ucestovala u oslobadjanju Boskovic – Pecine, na Zvornickom ratistu. U toj borbenoj akciji poginuo je jedan borac.
Zvornicko i Teocansko ratiste bili su stalna meta agresora, sa ciljem odbacivanja snga 20 km od Drine.
Prepreka za ostvarenje tog cilja bili su borci Sapne i Teocaka koji su uz velike napore, uz slabu logisticku podrsku, uspijevali da odbrane slobodnu teritoriju i da ne dozvole agresoru ostvarenje cilja etnickog ciscenja i i dalje okupacije slobodne teritorije.
Agresor je tokom 1993. i 1994. godine preduzimao ofanzivu najsirih razmjera, a u njihovom planiranju i realizaciji je ucestovao i komandant tzv. Vojske Republike Srpske, zloglasni ratni zlocinac, Ratko Mladic.
Najveca ofanziva koju je agresor preduzeo, planirana je i izvedena tokom decembra 1993. godine na Teocak i Sapnu. Ofanziva je izvedena pod kodnim nazivom “Cekic i Nakovanj”. U toj ofanzivi je komanda tadasnje Jugoslovesnke Armije (JA) sa vojne akademije iz Beograda upucivala svoje pitomce – artiljerce, da i prakticno izvrse svoju borbenu obuku, gadjanjem iz artiljeriskih orudja po civilnim objektima Sapne, Teocaka, Kalesije, Tuzle i drugih naseljenih mjesta.
Da bi se namjere agresora pravovremeno sprijecila, komanda 2. korpusa Armije BiH preduzimala je niz mjera i akcija za sprijecavanje namjera agresora, koji je bio superiorniji u ljudstvu i tehnici.
Kao pomoc branicocima Teocaka i Sapne upucivane su i jedinice iz zone odgovornosti 2. korpusa.Medju jedinicama 2. korpusa , 11.decembra 1993. godine na ovo ratiste upucena je i jedinica “Crni Vukovi”.
Jedinica je imala zadatak da u sadejstvu sa jedinicama 1. slavne brigade “Hajrudin Mesic” ucestvuje u akciji odbrane na Visokoj glavici tt 621 I tt 665. jedinica je uspjesno izvrsila zadatak na Visokoj glavici. Naneseni su gubici agresoru u ljudstvu i zapljijenjen je puskomitraljez M-84, 2 poluautomatske puske i 5 sanduka municije za puskomitraljez M84. U borbenim dejstvima jedan borac je teze ranjen.
Tokom 1992. i 1993. godine. jedinica “Crni Vukovi” se proslavila kao izuzetnio uspjesna borbena jedinica u zoni odgovornosti 2. Korpusa. O uspjesima Vukovijskih boraca znalo se sirom Bosne I Hercegovine. To je bio I razlog da se ovako dokazana jedinica uputi na ratiste u Maglaj, koji je u to vrijeme bio u potpunom okruzenju. Bilo je samo pitanje dana kada ce agresor zauzeti Maglaj. Da se okupacija Maglaja ne bi ostavrila, komandant Armije BiH, u tom cilju na Maglajsko ratiste upucuje “Crne Vukove”, sa specjalnim zadatkom ubacivanja u grad Maglaj.



Postupajuci po naredjenju komandanta Armije BiH, komandant 2. korpusa, 6 marta 1994. godine upucuje jedinicu u Maglaj, sa zadatkom deblokade grada. Jedinica predvodjena komandantom, Refikom Brdjanovic Fikom, uspjela je neotkriveno uci u potpuno okruzeni Malglaj, kroz jako branjene linije HVO_a u Zepcu.
Uspjesan ulazak “Crnih Vukova” u blokirani Maglaj imao je izuzetan zncaj za borbeni moral branilaca Maglaja koji su, zajedno za “Crnim Vukovima”, uspjeli odbraniti ovaj grad.
Podvig “Crnih Vukova” na Magljaskom ratistu procuo se medju borcima sirom Bosne i Hercegovine, a slavu hrabre I uspjesne jedinice "Crni Vukovi” su stekli i van Bosne i Hercegovine.
Osim uspjeha na navedenim ratistima, jedinica je ucestovala i u borbama na Tuzlanskom ratistu. Imala je zncajan doprinos u oslobadjanju Grede, 21 jula 1994. godine, kada je oslobodila 5 zemunica, zaplijenila od agresora 2 poluautomatske puske i nanijela agresoru velike gubitke. U borbi je jedan borac “Crnih Vukova” teze ranjen,a bilo je I 5 lakse ranjenih boraca.



Znacajan doprinos jedinica je dala i u borbama za oslobodjenje Lisace, u periodu od 8. do 25. novembra 1994. godine, gdje je u vise navrata potpuno razbila cetnicke jedinice “Mandini Cetnici” i “Tobutski Sokolovi”. U toku zestokih borbi, medjutim, poginulo je i 10 boraca “Crnih Vukova”,ali su linije odbrane ostale nepromijenjene.
U napadnoj operaciji zdruzenih jedinica 2. Korpusa, jedinica “Crni Vukovi” je 22. marta 1995. godine ucestovla u oslobadjanju Releja-Stolice I Konjica. U toj borbi je ranjeno 11 boraca.
U periodu od 22. do 25. juna 1995. godine, borci “Crnih Vukova” su ucestovali na pomocnom pravcu napada u operaciji 28. divizije KoV za oslobadjanje Visa, Vukovine i Zeline. Jedinica je uspjesno izvrsila zadatak, ovladala je tt 273. i ostala na dostignutim linijama sve do 25. juna, kada je povucena zbog jake artiljerisjke vatre agresora, neprestanih protiv napada i gubitka u ljudstvu. U ovim borbama jedinica je imala 11 ranjenih boraca.
Takodjer, borci “Crnih Vukova” su ucestovali i u zdruzenom dejstvu jedinica 2. i 3.. korpusa u oslobadjanju Vozuce.
Tom prilikom su deblokirani put Seona-Banovic selo. U ovim borbenim dejstvima jedinca je zarobila 19 neprijateljskih vojnika, a zaplijenjeno je 9 automatskih pusaka, 9 poluatutomatskih pusaka i 2 puskomitraljeza M-84, zatim vece kolicine municije, tromblona, RPG i rucnih bacaca i ostale opreme. U borbi je ranjen jedan borac.
Po naredbi komandanta 28. divizije KoV, jedinica je u oktobru 1995. godine ucestovala u ocuvanju dostignutih linija odbrane 5. Korpusa u Sanskom Mostu. U toku borbi u Sanskom Mostu ranjena su 2 borca.

Sanitetsko zbrinjavanje boraca u jedinici “Crni Vukovi”
U bataljonu “Crni Vukovi”, sanitetska sluzba je bila organizovana kroz ambulantni rad stalno prisutnog ljekara i medicinskog tehnicara, zatim kroz rad medicinskih tehnicara u cetama. U ambulantnom primarnom lijecenju, za zdravlje boraca brinula su strucna lica, dok u cetma nije bilo te mogucnosti zbog nedostatska strucnog kadra. Tezi slucajevi oboljeznja i ranjavanja upucivani su u Medicisnko- klinicki centar Tuzla.
Rehabilitacija boraca SDB “Crni Vukovi” vrsili su banjsko-rekreativni centri u Tuzli i Fojnici, a nekoliko boraca upuceno je na rehabilitaciju u inostranstvo, uglavnom u Njemacku.

Naoruzanje, logistiska i obuka boraca
U periodu formiranja Samostalnog Diverzantskog Bataljona “Crni Vukovi” jedinica je raspolagala sa 290 cijevi automatskog i poluautomatskoh oruzja za izvodjenje diverzantskih i ofanzivnih borbenih dejstava.
Jedinica je raspolagala sa 190 automatskih pusaka, 27 poluautomatskih pusaka, imala je 12 puskomitraljeza M-53, 8 puskomitraljeza M-84, 15 RPG-a i 8 rucnih bacaca.
Popuna jedinice municijom vrsena je iz logisticke baze 2. korpusa Armije BiH, 28. divizije KoV I opcinskog logistickog centra Kalesija. Vece kolicine naoruzanja i municije jedinica je obezbjedjivala iz ratmnog plijena.
Snadbijevanje boraca hranom, obucom, odjecom, cigaretama i ostalim potrebama u toku rata, vrsilo se u najvecoj mjeci putem Opcinskoh logistickog centra Kalesija, zatim iz Logisticke baze 2. Korpusa i 28. Divizije KoV, kao i sopstvenim aktivnostima na pronalazenju donatora koji su bili soremni pomoci jedinici.
Takticka obuka boraca je vrsena po planovima obuke starjesina jedinice i starjesina pretpostavljene komande, prije svega komande OG-4.

Vojnicka odlikovanja i priznanja
Jedinica “Crni Vukovi” ratovala je na mnogim ratistima diljem Bosne i Hercegovine.
Na svim ratistima gdje su se nalazili , borci “Crnih Vukova” postizali su izuzetne rezultate u odbrani i oslobadjanju privremeno zaposjednute teritorije.
Za podvige i uspjehe Vukovijskih boraca znalo se i van Bosne i Hercegovine.
Stoga je nekoliko boraca dobilo i najvece armijsko priznaje “Zlatni Ljiljan”. Priznanje “Zlatni Ljiljan “ u jedinici su dobili : Asim Brdjanovic, starjesina, Emir Majdancic, starjesina i Razija Meric, vojnik-bolnicarka. Bilo je i mnostvo drugih priznanja , nagrada, pohvala jedinici i borcima. “Sat sa posvetom” od Komande Armije BiH dobio je Sadik Imamovic, starjesina.

Rasformiranje jedinice “Crni Vukovi”
Jedinica SDB “Crni Vukovi” rasformirana je 16. marta 1996. godine. Broj boraca u jedinici do kraja 1992. godine bio je 28, krajem 1993. godine 45, na kraju 1994. godine 255, krajem 1995. godine 221,a prilikom rasformiranja jedinica je brojala 215 boraca I starjesina.
Popuna jedinica vrsena je sa teritorije vise oopcina.
Ucesce borca sa podrucju kalesijske opcine bilo je 86% ili 206 boraca i starjesina, sa podrucja opcine Zvornik 8% ili 30 boraca i starjesina. Ucesce zivinickih boraca u jedinicu “Crni Vukovi” bilo je 2,5 %, odnosno 10 boraca u starjesina, tuzlanskih 2,1 % ili 8 boraca i starjesina, sa podrucja opcina Lukavac 0.8%, odnosno 3 borca i starjesine. U manjoj mjeri je bilo i boraca sa podrucja opcina Vlasenica, Gracanica, Bratunac i Bijeljina.
Od formiranja jedinice SDB “Crni Vukovi”, pa do kraja rata, odnosno opce demobilizacije 22. aprila 1996. godine, kroz jedinicu je proslo 330 boraca i starjesina.

Bosna, Bosna , Bosna,
Bosna, Bosna , Bosna,
Zemlja ponosna, nasa ponosna.

Pozdravi mi, prijatelju, rodno mjesto Kalesiju,
I pozdravi Vukove Crne u odbrani zemlje ove,
Legendarne Vukove Crne, sto se za nju hrabro bore.

Pozdravi mi i poruci, da mi draga mirno spava,
A meni ce nocima postelja biti prazna,
Pozdravi mi i poruci, da mi draga mirno spava.

Pozdravi mi nase zore, sto se bude u veselju,
Sve djevojke i jarane, ja te molim prijatelju,
Pozdravi ih pozdravi, dragi prijatelju.

Neka zive sa nama
Nek se pjeva o nama
Neka znaju svi, Vukovi ce zivjeti

Neka zive sa nama
Nek se pjeva o nama
Neka znaju svi, Kalesija ce ostati


Orijent Express - Ne placi majko mila


Zilzal Zemljotres - Fikini Vukovi


Izvori:

citat:

---

tekst: S. Omebegovic , E. Jukanovic , M. Avdic , "Vrijeme odluka i otpora : Kalesija 1992-1995" Tuzla OFF set 2003.

slike: a) S. Omerbegovic, H. Tubic, " Kalesija - Priprema i odbrana od agresije" , Papirografika Tojsici-Kalesija, 1997.

b) H. Musinbegovic, O. Kavazovic," Drugi Korpus slobodi pjeva", Udruzenje gradjana za zastitu tekovina borbe za BiH, Tuzla 2002.

video: VHS Kalesijo Grade 1-2, Opcina Kalesija - Rtv Okruga Tuzla 1994 - Rtv Lukavac 1995.

---

Edhem Omerović-Tito: ULOGA I ZNAČAJ MEHDINA SENADA HODŽIĆA U ODBRANI BOSNE I HERCEGOVINE

http://www.megaupload.com/?d=3449SEOD

Edhem Omerović-Tito: FRAGMENTI TAJNOG KONCEPTA PRIPREME AGRESIJE NA BOSNU I HERCEGOVINU

http://www.megaupload.com/?d=CDT5RD6R

[Edited by Crni Vuk on 29-07-2009 at 15:50 GMT]

Mirzet Hamzic, Izudin Durakovic - Press OG-2 - Od OpSTO do OG-2

Knjiga o ratu na podrucju opcine Gracanica. Bitke iz 1992, 1993.
Formiranje i struktura 111. Gracanicke, 212 , 109 Dobojske, 117. Lukavacke Brigade. Lista pripadnika Zlatnih Ljiljana, itd.

http://www.megaupload.com/?d=E35J7R9B




[Edited by Crni Vuk on 29-07-2009 at 16:21 GMT]

[Edited by Crni Vuk on 29-07-2009 at 16:22 GMT]

Mirzet Hamzic, Izudin Durakovic - Uspjesi OG-2 u 1994

Uspjesi Armije RBiH u zoni odgovornosti OG-2 (Gracanica, Lukavac, Doboj) tokom 1994 godine.
Bitke za Vis i Vijenac.

http://www.megaupload.com/?d=0LXR9CWV