15.05.2006


Delegacija BOSS-a položila cvijeće na Spomenik šehidima i palim borcima

Delegacija BOSS-a na čelu sa predsjednikom Mirnesom Ajanovićem, Arifom Ahmetaševićem, dobitnikom priznanja humanista godine od strane Internacionalne lige humanista i Edinom Haračićem dobitnikom priznanja "Zlatni ljiljan", položila je cvijeće na Spomenik šehidima i palim borcima na tuzlanskoj Slanoj banji u povodu 15. maja 1992. godine kada je odbijen pokušaj JNA da okupira Tuzlu.

Predsjednik BOSS-a Mirnes Ajanović je izrazio žaljenje obzirom da još uvijek nije realizovana BOSS-ova Inicijativa za donošenje odluke o izgradnji spomen obilježja na Brčanskoj Malti, kao simbolu tuzlanskog otpora agresiji na BiH.

Inicijativa je usvojena na 44. sjednici Opštnskog vijeća Tuzla održanoj 6. jula 2004. godine, a izgradnjom spomen obilježja, ispunili bi se zahtjevi tuzlanskih boračkih organizacija da se na adekvatan način obilježi bitka na Brčanskoj Malti, istakao je predsjednik BOSS-a Mirnes Ajanović.



[Edited by cupo on 29-04-2009 at 02:41 GMT]

Povodom 15.maja 2007 na Bijeljinskoj televiziji odrzana je emisija u kojoj je govorio ratni gradonacelnik Tuzle Selim Beslagic

Tuzla-Bitka Na Brcanskoj Malti - Intervju Selim Beslagic 1/2



Tuzla-Bitka Na Brcanskoj Malti - Intervju Selim Beslagic 2/2


[Edited by cupo on 29-04-2009 at 02:20 GMT]

15.05.2007.


Položen kamen temeljac za fontanu

Obilježavanje 15. maja počelo je polaganjem cvijeća na spomen obilježje poginulim borcima iz MZ Brčanska Malta a zatim je ispred Tržnog centra na Brčanskoj Malti položen kamen temeljac za fontanu koja se podiže u znak sjećanja na 15. maj 1992. godine.



Prigodni govor održao je Selim Bešlagić, bivši gradonačelnik Tuzle, koji je između ostalog rekao:
- Odbranili smo i pokazali kako se brani Tuzla i kako se brani Bosna i Hercegovina. Danas kada su općinske vlasti odlučile da ovdje prave fontanu, prva asocijacija mi je bila da je voda izvor života. 15. maja je spašen život. I želim da ova fontala simbolizuje upravo karakter Tuzlaka, da se brani dostojanstvo, cijeni poštenje. Sa ovog mjesta želim poručiti Iliji Jurišiću, Ilija uz tebe smo, pobijedit će pravda i istina. A voda iz fontane neka bude vječna uspomena na sve što smo dali za Tuzlu. Hvala vam što ste imali povjerenje u vlast.



Meša Bajrić je istakao jedinstvo Tuzle i njenih građana. Prisjetio se tih teških vremena iz 1992. godine kada su izvršeni zločini u Bijeljini, Zvorniku, Vlasenici, Bratuncu, Foči ... a preko 25000 prognanih lica stiglo u Tuzlu. Veličina Tuzle i Tuzlaka je u njenom jedinstvu, Tuzlaci se nisu dijelili po nacionalnoj osnovi, nije se dijelio MUP.




[Edited by cupo on 29-04-2009 at 02:42 GMT]

ruzan dan. narocito kad imas 19 godina i pusku u ruci. lezis 10 metara od kamiona koji gori. explozije. tad sam prvi put bio na TV....ja i mujka pretrcavamo u D 11 ili 12...posle pola sata skontam da sam ranjen. da l´ od straha ili sta...tanasko me zamotava i sav se trese...kaze ja dalje ne mogu jarane....citavu noc lutamo po sjenjaku...ujutro prelazim kroz zgariste do kuce...stari je bio sa druge strane ulice...pred ulazom...ne znam je li ziv...u stanu polupani prozori..geleri u mojoj sobi...7 sprat...ruzan dan

15.05.2007.


Položeno cvijeće na spomen obilježja na Slanoj Banji

Obilježavanje 15. maja u Tuzli nastavljeno je polaganjem cvijeća na spomen obilježje poginulima borcima u toku 1992. – 1995. godine kao i civilnim žtvama rata.



U prigodnom govoru načelnik Imamović je podsjetio na datum u kojem smo kao zajednica mogli biti zbrisani sa lica zemlje ili ostati. U svim gradovim koje su tada okupirani pod vodstvom ratnih zločinaca Ratka Mladića i Radovana Karadžića, izvršeni su najteži ratni zločini nad civilnim stanovništvom.

Polaganjem cvijeća odato je priznanje, poštovanje i zahvalnost onima koji su položili životu za našu slobodu.

Na prezentaciji spomen obilježja nosiocima najviših ratnih priznanja, rečeno je da će postojeći spomenik obnoviti, tj. da će uklesana slova, koja se po nekima ne vide dobro, pojačati.





[Edited by cupo on 29-04-2009 at 02:42 GMT]

15.05.2007.

Fondacija «Istina-Pravda-Pomirenje»

Tekst krivične prijave protiv četvorice starješina bivše JNA a potom Vojske Republike Srpske

Fondacija «Istina-Pravda-Pomirenje» iz Tuzle podnosi

KRIVIČNU PRIJAVU

Protiv:


1. Novice Simića, general-majora i komandanta Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske sa nepoznatom adresom prebivališta

2.Mileta Dubajića, potpukovnik JNA, rođenog u Zrenjaninu sa boravištem na nepoznatoj adresi u Republici Srbiji, prije rata bio na službi u Tuzli kao komandant Kasarne «Husinska buna», a u periodu od 1992. do 1993. komandovao jedinicama JNA, a potom Vojske Republike Srpske u zoni majevičkog ratišta – komandant Operativne grupe «Majevica»

3. Momira Zeca, komandant Majevičke brigade Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske sa nepoznatom adresom prebivališta

4. Veljka Brajića, načelnik Štaba i zamjenik komandanta 92. mtbr. JNA, a potom oficira Vojske Republike Srpske, sa prebivalištem na nepoznatoj adresi u Doboju.

Zbog osnova sumnje da su počinili slijedeća krivična djela:

5. Krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva
6. Krivično djelo povrede zakona i običaja rata
7. Krivično djelo zločin protiv čovječnosti

Opšti navodi

8. Tuzla je sve do pred agresiju predstavljala kulturni, industrijski, obrazovni, zdravstveni centar sjeveroistočne Bosne. Grad je smješten u dolini omeđenoj obroncima planine Majevice. Istorija grada seže daleko u prošlost od blizu dvije hiljade godina. Tuzla je predstavljala snažan industrijski grada u okvirima bivše Jugoslavije i predstavljala je prosperitetnu višenacionalnu zajednicu čija memorija nije zapamtila međunacionalne sukobe ni u teškim danima Drugog svjetskog rata.

9. Prema popisu stanovništva od 1991. godine Tuzla (podaci za područje opštine) je imala 131.86 stanovnika čija je nacionalna struktura bila slijedeća: Muslimani/ Bošnjaci 48 odsto, Srbi 15 procenata, Hrvati 16 odsto, a Jugosloveni i ostali 21 procen. Cijelo vrijeme rata 1992- 1995. Tuzla je sačuvala međunacionalnu toleranciju svojih građana o čemu svjedoče i brojna međunarodna priznanja.

10. Tuzla je u proljeće 1992. godine bila u totalnom okruženju jedinica JNA, paravojnih jedinica Srpske demokratske stranke, paravojnih formacija iz Srbije kao što su Arkanovi «Tigrovi», «Beli orlovi» Šešeljevi četnici i jedinice Vojske Republike Srpske u osnivanju. Zločini tih vojski nad civilnim stanovništvom već su se u izvršeni u selu Ravno, Bijeljini, Zvorniku, Brčkom, Bratuncu, Sarajevu, Foči, Vlasenici, Višegradu, Goraždu, Bosanskom Šamcu i drugim mjestima, o čemu postoje pravosnažne presudae Međunarodnog krivičnog suda za bivšu jugoslaviju. To je i vrijeme aktivnog djelovanja jedinica JNA u sadejstvu sa paravojnim strukturama lokalnih Srba po hrvatskim gradovima Vukovar, Dubrovnik, Zadar…

11. Odlukama Skupštine Srpskog naroda u Bosni i Hercegovini održane 12. maja 1992. u Banjaluci formirana je Vojske Republike Srpske, a za njenog komandanta je postavljen general-major Ratko Mladić. Ta paradržavna skupština donijela je Odluku o strategijskim ciljevima srpskog naroda u Bosni i Hercegovini koja u cijelosti glasi:

«Strateški ciljevi, odnosno prioriteti srpskog naroda u Bosni i Hercegovini su:

1. Državno razgraničenje od druge dve nacionalne zajednice

2. Koridor između Semberije i Krajine,

3. Uspostavljenje koridora u dolini reke Drine, odosno eliminisanje Drine kao granice između srpskih država,

4. Uspostavljanje granice na rekama Uni i Neretvi,

5. Podela grada Sarajeva na srpski i muslimanski deo i uspostavljanje u svakom od delova efektivne državne vlasti,

6. Izlazak Republike srpske na more»

Ova odluka pod brojem 02-130/92 ood 12, maja 1992. godine objavljena je u Službenom glasniku Republike srpske tek 26. novembra 1993 u broju 22 na strani 866.

O značaju strateških ciljeva svjedoče diskusije odgovornih rukovodilaca pobunjenih Srba na Skupštini održanoj 12. maja 1992 u Banjaluci. O tome Radovan Karadžić kaže:

«Srpska strana u Bosni i Hercegovini, Predsjedništvo, Vlada, Savjet za nacionalnu bezbjednost koje smo formirali donijela je strateške prioritete srpskog naroda, odnosno strateške ciljeve srpskog naroda, od kojih je prvi strateški cilj razdvajanje od druge dvije nacionalne zajednice, državno razdvajanje. Drugi strateški cilj je, čini mi se, koridor između Semberije i Krajine. Nema Krajine, nema Bosanske Krajine, nema Srpske Krajine, nema saveza srpskih zemalja, ukoliko ne ostvarimo taj koridor koji će nas dobro integrisati, koji će nam omogučiti nesmetan protok iz jednog dijela naše države u drugi».

A našto su sve bili spremni tadašnji predstavnici takozvane Skupštine srpskog naroda u BiH najbolje ilustruje diskusija dr Dragana Kalinića koji na toj banjalučkoj sesiji izjavljuje:

«Ja moram odmah reći, poznavajući ko nam je neprijatelj, u kojoj mjeri je on perfidan i u kojoj mjeri mu se može vjerovati sve dotle dok se on fizički ne uništi i ne slomije, što podrazumijeva, naravno i eliminisanje i likvidaciju njegovih ključnih ljudi. Ja se odmah opredjeljujem za ovu prvu opciju, ratnu opciju… Oni koji budu planirali operaciju Sarajeva, oslobađanja Sarajeva ili uništenje žive neprijateljske sile u Sarajevu, moraju da planiraju šta će sa zdravstvenim objektima. I odmah da vam kažem, ako će Vojna bolnica pasti u ruke neprijatelju, onda sam ja za to da se Koševska bolnica uništi i da neprijatelj nema gdje da se liječi».

12. Pošto je realizacije tačke 2. strateških ciljeva podrazumijevala koridor koji ide preko Tuzle i koji je sve do 15. maja 1992. bio u funkciji povezivanja tzv. Srpskih krajina i kojim su dnevno prolazile stotine vojnih vozila sa opremom, naoružanjem i ljudstvom u oba pravca, vojno i političko rukovodstvo pobunjenih bosanskih Srba je veoma brzo (15. maja 1992) prišlo realizaciji važnog strateškog cilja koji je podrazumijevao vojno osvajanje Tuzle.

13. Tokom realizacije trećeg strateškog cilja («Uspostavljanje koridora u dolini rijeke drine, odnosno eliminisanje Drine kao granice između srpskih država») došlo je do masovnih ubijanja i protjerivanja nesrpskog civilnog stanovništva u Podrinju, ali i u Semberiji. Većina protjeranih civila našla je svoje utočište u Tuzli. Do 12. maja 1992. Tuzla je prihvatila i zbrinula više od 25.000 prognanih ljudi. Do kraja rata Tuzla je prihvatila i zbrinula više od 200.000 prognanika među kojima je najviše bilo onih iz Podrinja. Ovo je iziskivalo ogromne napore oko obezbjeđenja ishrane, smještaja i zdravstvene zaštite protjeranog stanovništva što je ukupnu situaciju u okruženom gradu učinilo još dramatičnijom.

14. Ustrojstvom Glavnog štaba Vojske Republike Srpske za komandanta Istočno-bosanskog korpusa, čija je zona odgovornosti poklapala područje Semberije i Majevice, postavljen je general-major Novica Simić. Istočno-bosanski korpus je imao sjedište u Bijeljini i nastao je transformacijom komandi i jedinica 17. korpusa JNA čija je komanda bila u Tuzli, a koja se 7. maja izmjestila na ratnu lokaciju u Ugljevik.

15. Istočno-bosanski korpus bio je važan dio Vojske Republike Srpske, kojom su komandovali Ratko Mladić, kao komandant Glavnog štaba i Radovan Karadžić, u prvoj fazi predsjednik Predsjedništva Srpske Republike Bosne i Hercegovine, a kasnije predsjednik Republike Srpske i vrhovni komandant njenih oružanih snaga.

16. U periodu od 15. maja 1992., kada su jedinice JNA (od 12. maja transformisane u Vojsku Republike Srpske) i paravojne formacije realizovale planirani napad na Tuzlu, jedinice Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske, posebno one razmještene u rejonu Majevice, permanentno su provodile vojnu strategiju djelovanja artiljerijskih oružja po gradu Tuzli.

17. U periodu od 15.05.1992. pa do 25.08.1995. Tuzla je tučena sa 1420 projektila raznih vrsta i kalibara. Oko 90 odsto tih projektila ispaljeno je sa lokaliteta Majevica, a ostalih 10 odsto sa lokaliteta Ozren.

18. Tuzla je u tom periodu granatirana minobacačima 120 mm; haubicama 105mm, 122 mm i 155 mm; topovima 76 mm, 85 mm i 130 mm; tenkovima i raketama zemlja-zemlja tipa «Volhov», ali i kasetnim projektilima.

19. Većina projektila je ispaljivana sa Majevice – lokaliteti Ostojići, Cviljevina, Makin stan, Površnice, Ploče, Modrašnica, Kapljevac, Greda. Tenkovi su uglavnom djelovali sa puta koji povezuje Površnice sa Modrašnicom. Put se nalazi oko 10 km sjeveroistočno od centra Tuzle, na nadmorskoj visini između 600 i 700 metara što je oko 350 do 400 metara iznad Tuzle. Upravo projektilima iz tenkova sa ovog lokaliteta djelovalo se 2.12.1992 oko 12, 30 časova po mjesnim zajednicama Slatina i Batva. Tom prilikom ubijeno je 10, a ranjen 31 civil.

20. Na urbano područje grada Tuzle -naselja Batva, Bukinje i Kužići –palo je i nekoliko kasetnih projektila koji su ispaljeni sa Majevice.

21. Način granatiranja Tuzle kao i vrste ispaljenih projektila ukazuju na osnovni cilj agresora, a to je usmrtiti i raniti što veći broj civilnog stanovništva. Haubički, topovski i tenkovski projektili kojima je najčešće tučena Tuzla pripadaju skupini parčadno-rušećih projektila koji se nakon aktiviranja, zavisno od kalibra i kvaliteta čelika, rasprskavaju u prosjeku na 1000 do 1.500 parčadi od kojih oko 25 procenata ima ubitačno dejstvo.

22. Opasnost djelovanja ovakvim projektilima se uvećava zbog toga što padaju na čvrstu – asfaltnu podlogu koja nije bila u stanju da apsorbuje dijelove ubitačnih parčadi.

23. Da je granatiranje Tuzle predstavljalo sistematsko terorisanje stanovništva svjedoči i činjenica da je agresor često primjenjivao metodu ispaljivanja samo po jednog projektila u nepravilnim vremenskim razmacima od 45 do 60 minuta. Zna se da je prvi projektil najopasniji i od njega civili u urbanim zonama masovno stradaju.

24. Od ukupnog broja projektila kojim ja gađana Tuzla samo 5 odsto odnosi se na selektivno djelovanje po lokalitetu Kasarne u Solini, industrijskoj zoni i releju na Ilinčici. Ostalih 95 odsto projektila ispaljeno je na urbano područje opštine.

25. Stambeni objektu u naselju Mandići gađani su (24.11.1994. godine oko 5, 20 do 23, 30) čak i sa pancirnim projektilima kalibra 130 mm koji mogu da probiju armirani beton debljine pola metra. Očigledna namjera je bila načiniti što veću šteta i dodatno zaplašiti civilno stanovništvo.

26. Pancirnim projektilom kalibra 85 mm agresor je 18.04.1995. u 11, 15 časova djelovao sa Površnica (Majevica) i tom prilikom pogodio zgradu Gimnazije i dvorište Osnovne škole Centar (nekada «Albin Herljević»).

27. Na područje grada 4.12.1993. godine pala su i četri kasetna projektila čija je upotreba zabranjena međunarodnim konvencijama. Svaki od ovih projektila sadržavao je više od 20 bombica – «zvončića». Ove bombice, zahvaljujući kumulativnom lijevku, mogu da probiju čeličnu ploču debljine 2 cm, a detonacijom eksploziva rasturaju 400 čeličnih kuglica koje ubijaju i ranjavaju stanovništvo.

28. Na području opštine Tuzla, nakon djelovanja kasetnim bombama, ostalo je oko 350 neaktiviranih «zvončića» koje su demontirali i uništili pirotehničari Jedinice specijalne namjene za neeksplodirana ubojna sredstva – NUS.

29. Tokom granatiranje Tuzle sa položaja koji su bili pod neposrednom kontrolom osumnjičenih oficira (Novica Simić, Mile Dubajić, Momir Zec i Veljko Brajić) Istično-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske život je izgubilo od 100 civila, a lakše i teže ranjenih bilo je više od 207. Civilne žrtve su bile svih starosnih dobi, od djece rođene 1992. do penzionera; od srednjoškolaca do radnika; od domaćica do izbjeglica koje su, prognani iz svojih gradova, utočište našli u Tuzli. Ovim žrtvama treba dodati i žrtve granatiranja Tuzle sa Ozrena, što je predmetom posebne tužbe i istražnih radnji Tužilaštva Bosne i Hercegovine, jer 25. maj 1995 kada je jedna granata ubila 71 građanina Tuzle, a teže i lakše ranila 124, predstavlja najveći zločin nad civilnim stanovništvom.

30. Građani Tuzle su stradali prilikom odlaska na posao, čekajući autobuse gradskog saobraćaja, prilikom ispraćaja poginulih i umrlih (sahrane), a neki čak i u svojim kućama i stanovima. Iz navedenog je jasno da je osnovni cilj Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske bilo terorisanje cjelokupnog civilnog stanovništva Tuzle i nanošenje što veće štete. Zbog svega toga stanovništvo je živjelo u stalnom strahu i napetosti.

31. U nekoliko navrata granatiran je i kompleks hemijske industrije sa očiglednom, namjerom da se izazove havarija sa nesagledivim posljedicama, jer su u rezervoarima bile stokirane velike količine otrovnih materija, a ta činjenica je bila dobro poznata osumnjičenim licima (Informaciju o mogućim posljedicama djelovanja po kompleksu hemijske industrije Komandi 2. vojne oblasti na ruke general-pukovnika Milutina Kukanjica uputio je, 8.4.1992. pod brojem 01/4-7/92., Savjet za narodnu odbranu Skupštine opštine Tuzla. Tom informacijom komanda 2. vojne oblasti je informisana o količinama opasnih materija koje se nalaze stokirane u neposrednoj blizini grada: 1200 tona hlora, 500 tona propilena, 150 tona propilen-oksida, 150 tona ktilen-oksida, 350 tona lakog benzina, 350 tona toluena i 30 tona DNT-a)

32. Tokom djelovanja artiljerije Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske pričinjena je i značajna materijalna šteta na stambenim, privrednim i poslovnim objektima i gradskoj infra-strukturi.

33. Suprotno Ženevskim konvencijama artiljerija Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske djelovala je i po objektima Univerzitetsko-kliničkog centra na Gradini

34. Sve vrijeme na koje se odnosi ova krivična prijava u Republici Bosni i Hercegovini i na teritoriji bivše Jugoslavije postojalo je stanje oružanog sukoba.

35. Sve vrijeme na koje se odnosi ova krivična prijava Novica Simić, Mile Dubajić, Momir Zec i Veljko Brajić su kao pripadnici Vojske Republike Srpske bili dužni da se pridržavaju zakona i običaja koji regulišu vođenje rata, uključujući i Ženevske konvencije iz 1949.

36.Novica Simić, Mile Dubajić, Momir Zec i Veljko Brajić snose individualnu odgovornost za zločine za koje se terete u krivičnoj prijavi. Individualna krivična odgovornost koja im se pripisuje ovom krivičnom prijave jeste odgovornost za počinjene zločina koji se navode u Prilozima. Sva djela i propusti koji se terete kao zločini protiv čovječnosti bili su dio rasprostranjenog, sistematskog ili napada velikih razmjera na civilno stanovništvo Tuzle u periodu od 15. maja 1992. do 25.8.1995. godine

37.Otprilike 12. maja 1992. godine, ili približno tog datuma, Novica Simić je postavljen za komandanta Istočno-bosanskog korpusa na kojoj dužnosti je ostao sve do kraja 1995. godine.

38.Novica Simić snosi individualnu krivičnu odgovornost za planiranje, poticanje, naređivanje, izvršavanje ili na drugi način pomaganje i podupiranje planiranja, pripreme ili izvođenja kampanje granatiranja civilnih ciljeva Tuzle te za niže navedena djela koja su počinili pripadnici njegovih snaga i osobe pod njegovom komandom.

39. Novica Simić, kao komandant Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske, takođe snosi individualnu krivičnu odgovornost za postupanje onih podređenih osoba u odnosu na koje je on bio u nadređenom položaju. Novica Simić je odgovoran za djela i propuste svojih podređenih jer je znao ili imao razloga da zna da će njegovi podređeni počiniti takva djela, ili da su ih počinili, a on nije preduzeo razumne korake da spriječi takva djela ili da kazni počinioce. Zbog toga što nije preduzeo radnje koje je trebao preduzeti kao osoba u nadređenom položaju, Novica Simić je odgovoran za djela i propuste koji se navode u Prilozima.

40.U svakoj tački ove krivične prijave kojom se Novica Simić sumnjiči za zločine protiv čovječnosti, navedena djela i propusti bili su dio rasprostranjenog ili permanentnog ili napada širokih razmjera usmjerenog protiv civilnog stanovništva Tuzle.

41. U svakoj tački ove krivične prijave kojom se Novica Simić sumnjiči za kršenje ratnog prava ili običaja, ta djela i propusti bili su usmjereni protiv civilnog stanovništva Tuzle.

42.Kao komandant Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske, Novica Simić je svoje starješinstvo i efektivnu kontrolu nad snagama koje su sačinjavale Istočno-bosanski korpus i bile mu pripojene i/ili snagama pridruženim VRS-u vršio i pokazivao, između ostalog, izdavanjem zapovijesti; planiranjem i provođenjem vojnih dejstava, potpisivanjem dnevnih izvještaja od podređenih jedinica.

43. Dok je Novica Simić bio komandant Istočno-bosanskog korpusa jedinice u sastavu tog korpusa i pridružene snage i/ili snage povezane sa Vojskom Republike Srpske pod efektivnim nadzorom Novice Simića provodile su kampanju granatiranja civilnog stanovništva u Tuzli.

44. Navodi svih tačaka krivične prijave odnose se na ukupnu kampanju planiranja napada, napad na grad, granatiranje i djelovanje protiv civilnog stanovništva, ali s obzirom na razmjeru tog zločina Prilozi u ovoj krivičnoj prijavi navode samo reprezentativan broj pojedinačnih incidenata u cilju konkretnosti krivične prijave.

45. U predmetno vrijeme Novica Simić, Mile Dubajić, Momir Zec i Veljko Brajić su bili dužni da se pridržavaju pravila i običaja koji reguliraju vođenje rata.

Osnovi sumnje

46. Postoje osnovi sumnje da su Novica Simić, Mile Dubajić, Momir Zec i Veljko Brajić, kao komandant Vojske Republike Srpske, odnosno Istočno-bosanskog korpusa, odnosno 92. mtbr brigade JNA, a potom komandant Operativne grupe «Majevica» Vojske Republike Srpske, u periodu naznačenom u ovoj krivičnoj prijavi izdavali naređenja i nisu preduzimali nikakve mjere protiv podređenih koji su izdavali naređenja o granatiranju Tuzle, kojom prilikom su pričinjena brojna ubistva, ranjavanja i nanesena štete na stambeno-poslovnim objektima, preduzećima i komunalnoj infrastrukturu kako slijedi:

P R I L O Z I


1992.
15. maj
Prilikom realizacije planiranog vojnog osvajanja Tuzle od strane jedinica Vojske Republike Srpske, JNA i srpskih paravojnih jedinica život su izgubila 53 lica (49 pripadnici vojne kolone i 4 pripadnika policije OSUP-a Tuzla), a ranjeno je i bolnički ili ambulantno tretirano 60 lica (Podaci UKC-a Tuzla)
16. maj
Od zadobijenih povreda u bolnicu primljen Emir Malohodžić. Preminuo 5. juna
U Bolnici preminuo teško ranjeni Fuad Mehinović
20. maj
Prilikom granatiranja grada sa lokaliteta Majevica u naselju Sepetari ranjena (povrede glave i stomake) Alema (Ibrahim) Sadiković (22.03.1962). Liječana u UKC-u Tuzla.
Na istom mjestu ranjena je i Mediha (Sead) Sadiković, udata Hajdarević (2.04.1981), Alemina kćerka. Povrijeđena joj lijeva nadkoljenica. Liječena na UKC-u Tuzla
21. maj
Oko 13, 30 ispaljeno 30 granata sa lokaliteta Požarnice i Čaklovića. U Slavinovićima ubijena Hatidža Rizvanović, a još 10 osoba povrijeđeno.
25/26 maj 1992.
Granatirano naselje Sjenjak i tom prilikom uništeno 10 motornih vozila i pričinjena znatna materijalna šteta na obližnjim stambenim i trgovačkim objektima.

9. juni:
Pogođena Infektivna klinika. Granatiran Dragodol. Ubijena Almasa Omerčić.

10. jun
Prilikom granatiranja grada oko 9, 30 sa lokaliteta Piperi (Majevica) na licu mjesta ispred svoje kuće u naselju Mejdan ubijena Mejra Kalfić (06.04.193. Sahranjena na mezarju Kalebići.
Na istom lokalitetu (Mejdan br.14) i u isto vrijeme teško povrijeđen Jasmin Brkić (24.03.1991.). Desna nadkoljenioca uništena 90 odsto. Liječan na Kliničkom centru u Ljubljani. Rješenjem Centra za socijalni rad Tuzla broj UP-I-085-534-62/02 utvrđeno tjelesno oštećenje od 60 procenata

11. juni:
Sa lokaliteta Majevice neprijatelj djelovao po gradu oko 8, 00. Granate pale na urbano područje - Mjesna zajednice Kula. Prilikom granatiranja grada ubijeni Muhamed Selimović, izbjeglica iz Gornje Tuzle, Afan Nalić (1.4.1964) (nakon pada prve granate istrčao iz svoje kuće da pomogne ranjenicima, a onda je pala i druga granata od koje je poginuo) i Mirsada Kamerić. Teško su ranjeni: Atif Kamerić, Muhamed Jogunčić, Senada Muratović, Selma Tarović, Edin Omerdić, Franjo Nikić, Ferida Osmić, Hatidža Omerašević i dr Jasmin Delić, koji je pokušao da pomogne ranjenim. Lakše su ranjeni: Fahrudin Jusufi i Alen Kamerić

12. jun
Prilikom granatiranja grada ubijena Zineta Fifer, a teško ranjena Aiša Mešanović koja je preminula 14. juna.

18. jun
Prilikom artiljerijskog djelovanja po gradu ubijeni Ismet Muslimović i Jasmin Softić.

21. juni:
Oko 14, 00 granitirana Tuzla. Ubijeni Zinka Tifić, Enisa Mitrović i Milica Terzić. Ranjeni su Ranko Mitrović, Safet Trle i Fehrija Alibašić.

23. jun
Priligom granatiranja grada ubijeni Rado Nikolić, Vaskrsije Jovičić, Mevludin Đedović, Adem Dugalić, Admir Mujkanović i Zikret Brković

26. juni
Prilikom granatiranja grada teško ranjen Amer Handanović (1973). Primljen na Hiruršku kliniku. Preminuo sutradan

27. jun
Prilikom granatiranja grada teško ranjen Drago Ćazić (192 – umro 5. jula.

28. jun
Prilikom granatiranja Tuzle ubijeni Sead Alečković, Abaz Bijedić, Alija Nukić

1.jul
Prilikom granatiranja grada ubijena Zilija Avdić, a teško ranjen Mehmed (Mehe) Fačić (1947) – umro 5. jula

4. jul
Prilikom artiljerijskog djelovanja po gradu ubijen Admir Džagić (1970).

6. jul
Prilikom granatiranja ubijeni Ševala Mujaković i Husein Arapović (1967)
Teško ranjen u bolnicu primljen Muhamed Pozderović. Preminuo 7. jula

8. jul
Prilikom granatiranja Tuzle ubijen Hazim Fazlić.

12. jul
Prilikom granatiranja Tuzle ubijena Zejneba Kumrić (1959) izbjeglica iz Srebrenice.

10. jul
Prilikom granatiranja ubijen Milan Janković.

22. jul
Prilikom granatiranja Tuzle ubijen Nedžad Selimović (1956)

27. juli:
Prilikom granatiranja istočnog dijela Tuzle ubijena djevojčica Edina Lolić. Tom prilikom ranjeni su Osman Salihović, Suada Huremović, Sanela Arnaut, Sanela Ibrahimović, Hanka Muminović, Meho Nakičević, Fazlija Delić, Jusuf Mešanović, Rašid Mutapčić, Nedžad Djedović i Suad Krapinac

4. august
Nakon granatiranja Tuzle u bolnicu primljena teško povrijeđena Mevlida Hodžić. Preminula pod zadobijenih povreda 10 augusta.

6. august
Nakon granatiranja grada na Hirurgiju primljen teško povrijeđeni Salih Hadžiselimović. Preminuo 16. augusta.

9. august
Nakon granatiranja Tuzle u bolnicu primljena teško ranjena Hanifa Kovačević. Umrla od zadobijenih povreda 11. augusta.

14. august
Prilikom granatiranja grada u Ši Selu, Ulica Đure Đakovića br. 20, na licu mjesta ubijena, u vlastitoj kući, Fatima (Sulejman) Bećirović (25.11.1961.) Sahranjena je na mezarju Goli brijeg. Tom prilikom ranjen je i njen otac Sulejman Bećirović, a neposredni svjedok je bila Sevleta Bećirović.
Istog dana zbog granatiranja smrtno je stradao i Selmir Smajlović.

16. august
Priligom granatiranja ubijena Ljiljana Marjanović iz Gornje Lipnice, zaselak Marjanovići

17. august
Zbog teškog ranjavanja prilikom granatiranja grada na Ortopediju primljen Izet Suljić iz Tuzle. Preminuo od zadobijenih povreda 18. augusta.

20.august:
Granatiran grad. Ubijeni Anto i Mira Pečenko. Mira preminula 22. augusta.
Na Hirurgiju, teško ranjena, primljena Mirjana (Grahilovski) Imamović (1952) iz Tuzle. Preminula istog dana..

21. august
Prilikom granatiranja grada ubijeni Adem Muratović (1933), Refik Aljić, Nedžad Altumbabić, Fehim Avdić (1954), Adem Dugalić,

26. august
Granatiran grad. Poginuo bračni par Vera i Leo Mott.

10. septembar
Oko 15, 00 granatirana Tuzla sa lokaliteta Kadijina česma na Majevici. Granata pala iza zgrade Omladinskom doma. Četri lica poginula: Sead Sprečić, Danica Čekanović, Rizah Guber i Nura Topalović. Lakše i teže ranjeno 20 lica.

15. oktobar
Prilikom granatiranja grada sa lokaliteta Majevica na svom kućnom pragu (naselje Ši Selo – Vukovarska br. ubijena je Esma (Husein) Šljivić (15.07.1966) – granata aktivirana na rogu njene kuće.

16. oktobar
Sa lokaliteta Kicelj (Majevica) granatiran grad oko 14.50. Granate pale na lokalitet kod zgrade nekadašnjeg Doma armije. Ubijeni Begajet Ahmetović, Osman Kupinić i neidentifikovana žena. Ranjeni su Ivica Kantar, Faris Ovčina, Ana Mosković, Asim Vrtagić, Miloš Jurković, Štefko Šimić i Omer Bojkić.

18. oktobar
Granatiran bolnički kompleks na Gradini

6. novembar
Sa lokaliteta Kicelj (Majevica) granatirana Tuzla. Granata eksplodirala u centru grada, kod Pozorišta. Ubijen Branko Grabovica. Tri lica povrijeđena.

7. novembar
Granatirana Tuzla. Ubijeni Zehra Pašić (1962), Nevenka Ostojić i Hajrudin Hadžić (13.3.1955) Ranjeni Fikret Ibrišimović, Admir Hadžić (1979), Enisa Hadžić (1981) Jasmin Hadžić (1976), Zlata Hadžić, Milorad Janjić, Hasan Altumbabić i Mustafa Jakubović.

16. novembar
Granatirana Gornja Tuzla. Ranjen Mehdin Tahirović

23. novembar
Granatirana Gornja Tuzla. Ubijena Senada Osmanović

28. novembar
Prilikom granatiranja grada (lokalitet Brčanska Malta) teško je ranjen i istog dana u bolnici preminuo Mirsad (Salih) Memić (8.3.1975.) Svjedoci njegovog stradanja su Šuhrija Butković i Pašan Mujkanović, oba iz Tuzle.
Na istom lokalitetu na licu mjesta smrtno stradao Damir (Alija) Muharemović (11.05.1975). Sahranjen na mezarju Kula.

2. decembar
Tenkovske granate ispaljene sa lokaliteta Vis-Gavranić (Majevica) (azimut oko 62 stepena) oko 12, 50 pale su u naselje Slatina i ispred zgrade u Rudarskoj ulici broj 10 (zgrada poznata kao «Zenica») Tom prilikom ubijeni su: Daniela Miholić (1969), Šefika Bajić (1949), Amir Mujačić (1949), Amel Žunić, Ivica Bajtal, Emira Sarajlić (1953) i njeno dijete rođeno 1992., Milena Ljubojević (1957), Blagoje Jović (193, Hasnija (Alija) Jusufović (21.10.1960 – teškko ranjena preminula je 9.12. iste godine i Faruk Šakambeta. Tom prilikom ranjeno je oko 30 lica.

12. decembar
Granatirana Gornja Tuzla. Ranjena 4 lica.

1993.

Januar ´93
Prilikom granatiranja Gornje Tuzle ranjen Muharem Sulejmanović

Februar ´93
Prilikom granatiranja ranjeni su Nusret Halilović (1975), Mostarska ulica, Tuzla, Sanja Stević (1973), Slavka Mićića br. 13. Tuzla.

19. februar
Prilikom granatiranja bolničkog kompleksa Gradina oko, 10, 20 sati (projektili ispaljeni sa lokaliteta Kadina česma (Majevica) ranjeni su Hidajet Kolak (1976) iz Banovića, ranjen u bolničkom krugu i Dobrinka Marković (1941), ranjena na radnom mjestu u Bolnici Gradina.

Mart ´93
Prilikom granatiranja povrijeđeni su Džemila (1932) iz Gornje Tuzle, Hasan Karanović (1931) iz Gornje Tuzle i Edin Hasanović (1977) iz Tuzle

18. april
Prilikom granatiranja grada oko 14, 00 ubijen Edin Dedić (1.1.1970)

21. april
Prilikom granatiranja Gornje Tuzle teško ranjena Fatima Ajdaslić (21.02.1929). Mišljenjem Instituta za ocjenjivanje radne sposobnosti Sarajevo broj 08-533-351 od 23.04.2002. utvrđen je 100 procentna invalidnosti II grupe. Takođe, prilikom granatiranja ranjeni Anto Andrić (1933) i Ibrahim Berbić (1915) i Konstantin Rosić (1926)

5. maj
Prilikom granatiranja ubijeni bračni par Ivica i Aida Šimić (Stupine B4/3), a ranjeni su Alen Šimić, dijete (Stupine B4/3), Emina Mandžukić (1934), Ademir Babić (1984), Emin Vehabović (198 i Šefik Hodžić (1949) svi iz Tuzle.

5. maj
Sa lokaliteta Gavranić (Majevica) granatirana Tuzla oko 20, 05 sati. Granate pale na u naselju Stupine.

9. jun
Sa Majevice u vremenu od oko 20, 25 sati djelovala artiljerija po Gornjoj Tuzli.

Juni ´93
Prilikom granatiranja povrijeđeni su Almir Avdić (1982), Tuzla, Atifa Jašarević (1936), Tuzla, Božana Bošnjaković (1923), Simin Han, Mirza Ćatibušić (1981), Gornja Tuzla i Faruk Ćatibušić (1986), Gornja Tuzla.

2. august
Sa lokaliteta Greda (Majevica) oko 14, 55 neprijateljska artiljerija djelovala po Brčanskoj Malti – prodavnica Fidelinka.

6. oktobar
Prilikom granatiranja grada ubijen Muharem Feukić na licu mjesta, a ranjeni su Feukić (Muharem) Jasmin (198 i majka Jasminova ranjena u ruku sa tri gelera.

1994.

13 januar
Sa lokaliteta Greda (Majevica) u 14, 57 neprijatelj djelovao po gradu. Granate pale ispred Omladinskog doma i kod Centra

15. januar
Iz šireg regiona Majevice neprijateljska artiljerija djelovala po gradu u sedam (7) navrata sa različitim intenzitetom: 5, 18 (dvije granate), 9, 25 (dvije granate), 10, 35 (dvije granate), 12, 25 (jedna granata), 15, 05 (jedna granata), 18, 25 (jedna granata i 21, 30 (jedna granata). Granate pale na urbane dijelove Tuzle.

16. januar
Sa šireg majevičkog platoa po gradu djelovala artiljerija u četri (4) navrata: 10, 22 (jedna granata), 13, 51 (jedna granata), 19, 10 (jedna granata) i 22, 03 (jedna granata). Granate su pale na uže gradsko jezgro što nedvosmisleno potvrđuje namjeru neprijatelja da nanese što veću štetu civilnom stanovništvu.

21. januar
Prilikom granatiranja grada ubijena Dževida Feukić (195

23.januar
Prilikom granatiranja grada (artiljerija djelovala sa lokaliteta Ploče (Majevica) granate pale na lokalitet pijace na Brčanskoj Malti u 16, 40. Tom prilikom ubijeni su Vahida Čičak, Elvira Jamaković (1971), Nazif Sefedini, Nuseret Hrnjić,

25. januar
Prilikom granatiranja Tuzle sa lokaliteta Ploče (Majevica) granate su u 14, 55 pale na lokalitet raskrsnice kod Udruženje poduzetnika, preko puta Međunarodna galerije portreta). Tom prilikom ubijen Alis Hadžihrustić (11.02.1976.). Vozilom UNPROFOR-a prebačen na KMC gdje je pao u komu. Preminuo je 30.01.1994. Sahranjen na mezarju Borić
Na istom lokalitetu i u istom trenutku smrtno stradao Mevludin Huskić (195 i njegov sin.

20. februar
Sa šireg platoa Majevica u 9, 20 neprijateljska artiljerija djelovala po gradu. Granate su pale kod Pivare.

9. mart
Sa lokaliteta Majevica u 16, 30 neprijatelj djelovao po gradu. Granate pale na gradsko jezgro. Ubijen Sead Smajić (7.4.1950) – granata pogodila stan. Na istom mjestu poginuo njegov sin, a ranjena supruga i stariji sin.

10. april
Sa lokaliteta Gavranići (Majevica) neprijatelj u 17, 40 djelovao po gradu. Granate pale na raskrsnicu ispred prodavnice «Crveni 7».

21. april
Prilikom granatiranja grada ubijen Jusuf Hamidović

1.maj
Prilikom granatiranja ubijena Nataša Čvrljak (1971)

11. maj
Prilikom granatiranja lokaliteta Brčanska Malta – Pijaca ranjeni su Himzo Hodžić (1934), Mulaga Jahić (1941), Šefik Bučaj (1934), svi iz Tuzle i Osman Tinjić iz Humaca. Ubijen je Hajrudin Baraković, čuvar na Velikoj pijaci.

22.maj
Prilikom granatiranja Mjesne zajednice Gornja Tuzla ubijena je Vezira (Fehro) Selimović (1962), a ranjeni su Hamdija (Muharem) Selimović (195, Suada (Muharem) Mehinović (1961), Muhamed (Muharem) Mehinović (1957) svi iz Gornje Tuzle.

14. jun
Prilikom granatiranja Gornje Tuzle ranjena Ramiza Mehanović iz Gornje Tuzle

7. jul
Prilikom granatiranja povrijeđena su slijedeća lica: Sakib Kurbašić- teža povreda, B.Parovića 13, Tuzla; Jusuf Suljkanović (1952) –lakša povreda, radnik UniverzitetaTuzla; Zlata Kuduzović (1951) frizerka, Tuzla.
Teško ranjen u glavu Suljo Džaferagić. Preminuo 23.8.iste godine u 26-oj godini života.

23. jul
Sa šireg lokaliteta Majevice u 12, 30 neprijateljska artiljerija djelovala po gradu. Granate pale u Rudarskoj ulici. Prilikom granatiranja povrijeđen u naselju Stupine Ilija Kerkez (1927), A. Herljevića 8, Tuzla i Rasema Ahmić (1947) iz Tuzle

3. august
Prilikom granatiranja ranjeni su Jasmin Dropić (1979) iz Tuzle (Sjenjak), Adem Vehabović (1941) iz Tuzle (Moluhe), i Ibrahim Vehabović (1970) iz Tuzle (Moluhe) i Sabahudin Vehabović (1973) iz Tuzle (Moluhe – Peje Markovića 157), Dževad Memić (1971), P. Markovića, Tuzla; Sead Šehić (1935), Tuzla

6. novembar
Prilikom granatiranja Gornje Tuzle ranjena Fatima (Huseina) Mehić (1943) Abdulah Jašarević (197, Rizo (Juso) Osmanović (1965) i Mirsada (Ismet) Berberović, iz Gornje Tuzle

8. novembar
Prilikom granatiranja povrijeđen Senad Husanović (1977), učenik iz Tuzle, Munib (Osman) Joldić (1937) ranjen na lokalitetu Drežnika oko 15, 30; Senad (Ševalija) Husanović (1977), učenik, Zenička 92, Tuzla ranjen prilikom granatiranja u 14, 40. Prilikom granatiranja u 14, 30 ubijen je na lokalitetu Hudeč Damir (Fadil) Plavšić (1972), Zenička 49, Tuzla

15. novembar
Iz šireg regiona Majevice neprijatelj djelovao svojom artiljerijom po gradu u 11, 00. Granate pale na područje Mjesne zajednice Paša Bunar. Prilikom granatiranja Tuzle ubijen je Sakib (Nazif) Babović (1930), a ranjeni su Mersad (Sakib) Babović (1963), Ademir (Ćazim) Babović (1964) i Nezira (Muharem) Bektić (1936) svi iz Tuzle.

16. novembar
Sa šireg prostora Majevice neprijateljska artiljerija djelovala po gradu u 21, 50. Granate pale u naselje Solina. Ubijen Azem Selimović.

17. novembar
Sa šireg prostora Majevice neprijatelj djelovao po gradu svojom artiljerijom u 11, 08 sati. Prilikom granatiranja u blizini Hotela «Bristol» - Ulica Valtera Perića, ubijena Zarifa (Ejub) Hašimović, rođena u Teočaku, prognanica nastanjena u Tuzli.

18. novembar
Prilikom granatiranja grada oko 18, 00 sa šireg lokaliteta Majevice (granate su pale na lokalitet Mjesne zajednice Kula) ubijeni su: Enes (Ismet) Hodžić (1982) iz Tuzle i Asmir (Asim) Hodžić (1972) iz Tuzle. Ranjeni su Hasan (Zejnil) Zejnilović (194, Muhamed (Ohran) Husienović (1943) – ranjen kod Mljekare i Ismet (Redžep) Hodžić (1954) svi iz Tuzle.

22.novembar
Sa majevičkih položaja u 21, 00 po Tuzli djelovala neprijateljska artiljerija. Granate pale u naselje Solina i Brčanska Malta. Ubijen Suad Đelilović.

1995.

13.april
Prilikom granatiranja grada –lokalitet raskrsnice u Crvenim njivama – ranjeni su Mirza (Mustafa) Hajdarević (1984), Mirela (Mustafa) Hajdarević (1985), Melina Hajdarević (1986) i Mevla Kalesić (1935).

8.maj
Iz šireg regiona Majevice neprijateljska artiljerija djelovala u 11, 30 po gradu. Granate pale na Trg slobode kod nekadašnje zgrade «Barok». Prilikom granatiranja grada ranjeni su Jasminka Kulaglić (1962)-mjesto ranjavanja Solina, Ramiz Ramić (1924), Mustafa Mujić (195, svi iz Tuzle, Munib Bečić (1946), progananik iz Bratunca, Džemila Šišić (1936) prognanica iz Sapne, Haso Karanović (192, prognanik iz Koraja, Abdulaziz Hasić (1975), prognanik iz Zvornika, Haša Jahić (1940), prognanica iz Sapne, Zaim Hanečević iz Živinica, Ramiz Džafić, iz Tuzle, Muris Osmanović (196, prognanik iz Bratunca i Ibrahim Bećirević (1950) iz Tuzle.

9.maj
Iz šireg regiona Majevice djelovala neprijateljska artiljerija po gradu u dva navrata: 13, 30 i 16, 30 časova. Granate padale u ulici P.Miljanovića i naselje Solina. Prilikom granatiranja grada – lokalitet Hendek, Ulica Fra Grge Martića 12 – ranjeni su Sanja Paočić (1950), Tamara Paočić (1992), Ekrem Mujkanović (1934), Desa Mujkanović (1937) svi iz Tuzle

11. maj
Iz šireg regiona Majevica neprijatelj djelovao po gradu u 13, 25 sati. Prilikom granatiranja grad na lokalitetu kod Socijalnog osiguranja – Slastičarna «Kod Šaćira» ubijeni Hamdija Jelkić i Nedžad Gluhić, a ranjeni su Midhat Muminović (1934), Jasmina Avdić (1952), Ramiz Saltić (1950) svi iz Tuzle i Sefida Mustafić (1960), prognanica iz Vlasenice, nastanjena u Đurđeviku-Živinice.

25. maj
Jednom granatom ispaljenom sa Ozrena u centru Tuzle ubijen je 71 gradjanin, a ranjeno vise od 120. Nakon Srebrenice to je najvece stradanje civila u proteklom ratu i koje jos uvijek nije procesuirano pred domacim pravosudjem.

28. maj
Prilikom granatiranja grada na licu mjesta (autobuska stanica «Kod Lovca», preko puta Muzičke škole) ubijen Pero Pekić (18.06.1935). Sahranjen na groblju Trnovac.

1. jun
Iz šireg regiona Majevice naprijatelj djelovao svojom artiljerijom po gradu u dva navrata: 7, 30 i15, 00. Granate pale u Gornju Tuzlu

16. jun
Prilikom granatiranja grada ranjeni su Emira Sulejmanović (1960), Štefko Simić (1953) i Muhamed Sejranić (1975) svi iz Tuzle.

18. jul
Iz šireg regiona Majevice neprijateljska artiljerija u 20, 25 djelovala po gradu. Prilikom granatiranja centra grada (lokalitet između bivšeg Aero-kluba i Robne kuće «Elma») ubijena je Fatima (Šaćir) Zoletić (28.08.1937). Sahranjena je na mezarju Tušanj. Ranjeni su: Emina Grgurić (1956), Irena Grgurić (1992), Pašaga Žunić (1950), Abdulah Kadribašić (1977), Amir Atić (1976), Refija Topčić (1973), Pero Trišić, Elvedin Ahmetović (1980), Sanja Žunić (03.01.1986) i Džemal Šemsudinović (1931), svi iz Tuzle.

13. august
Iz šireg regiona Majevice neprijateljska artiljerija djelovala po užem gradskom jezgru u 13, 00 sati.

25. august
Prilikom granatiranja grada na kućnom pragu ubijen Mevludin Halilović


Dokazni materijal:
1. Transkript telefonskog razgovora između Milana Dubajića i Seada Avdića
2. Fotokopije potvrda o smrti UKC Tuzla za navedene žrtve
3. Dokumentacija Opštinskog šptaba civilne zaštite Tuzla
4. Ratni dnevnik Sejfudina Vrabca, pirotehničara specijaliste
5. Video-snimci posljedica granatiranja grada

Svjedoci:
1. dr.sci. Sjefudin Vrabac, red. prof. Rudarsko-geološko-građevinskog fakulteta Univerziteta u Tuzli, tokom rata pripadnik Jedinice specijalne namjene za neeksplodirana ubojna sredstva Opštinskog štaba Civilne zaštite Tuzla
2. Svi ranjeni navedeni u Prilogu

Predsjednik Upravnog odbora
Fondacije «Istina-Pravda-Pomirenje»
Sinan Alić

U Tuzli, 14. maja 2006.



http://bhstring.net/tuzlauslikama/tuzlarije/viewnewnews.php?id=16601

Prilog iz tuzlanskih Cafe novina 15.05.2007









[Edited by cupo on 04-06-2007 at 16:53 GMT]

Fondacija «Istina-Pravda-Pomirenje»

Izmjenjena krivična prijava

03.09.2007.

Fondacija «Istina-Pravda-Pomirenje» u prostorijama Hotela Tuzla danas je održala konferenciju za novinare, na kojoj je predsjednik Fondacije Sinan Alić prezentovao Izmjenjenu krivičnu prijavu protiv oficira JNA i Vojske Republike Srpske. Uključeni su svi zločini počinjeni u Tuzli od 15. maja 1992. (Brčanska Malta) do kraja rata. Ovom krivičnom prijavom obuhvaćeno je 9 oficira JNA (kasnije Vojske Republike Srpske) među kojima su dva visokopozicionirana generala u tadašnjem Generalštabu JNA.

Prisutnima je prvi put predočena kompletna obdukcijska dokumentacija izvršena u UKC Tuzla, 22.5.1992. na 32 leša.



Analizom obdukcijske dokumenatcije tačno se vidi kako je neki pripadnik kolone JNA-a nastradao. Najčešće se radilo o pogibiji usljed ekspolozije. Treba napomenuti da se sama Fondacija, bavi istraživanjem svih u ratu počinjenih krivičnih dijela, tako da je poželjno da svi koji znaju neke podatke, posjeduju konkretne dokumente ili sl. kontaktiraju Fondaciju radi utvrđivanja istine i eventualnog podizanja optužnice. Sam dokumenat Krivične prijave je izmijenjen jer su naknadno došli do još podataka koji su sada uvrštni a o čemu se radi pročitajte u nastavku



Predsjednik Fondacije Sinan Alić, kratko se dotakao i slučaja «Jurišić» te rekao da je uz Stevana Protića angažovan i advokat Đorđe Dozet. Danas je u Beograd u posjetu Jurišiću otputovala i prva delegacija od tri člana iz Tuzle. Radi se o Nadi Mladini, Mirnesu Ajanoviću i Slađanu Iliću. Oko mjesec dana, kako su građani Tuzle, vjerovatno primijetili, snima se film o Brčanskoj Malti, događajima vezanih za 15.maj 1992. godine, koji bi trebao pružiti objektivniju sluku onima, koji iz bilo kojih razloga ne znaju istinu vezanu za 15. maj 1992. godine. Film je rađen na osnovu prikupljene dokumentacije i izjava svjedoka. Premijera filma, planirana je za petak na trgu ispred stare zgrade opštine u 20, 00 a emitovanje na Federalnoj TV je zakazano za 10.09. u 20, 05.

1. TUŽILAŠTVO BiH

Sarajevo
2. KANTONALANO TUŽILAŠTVO
Tuzla

Fondacija «Istina-Pravda-Pomirenje» iz Tuzle podnosi

IZMJENJENU I DOPUNJENU KRIVIČNU PRIJAVU

Protiv:

1. Veljka Kadijevića, generala-armije, saveznog sekretara za narodnu odbranu SFRJ
2. Blagoja Adžića, general-pukovnika, načelnika Generalštaba Oružanih snaga SFRJ (JNA) i zastupnika Saveznog sekretara za narodnu odbranu
3. Milutin Kukanjac, general-pukovnika, komandant II vojne oblasti JNA sa sjedištem u Sarajevu
4. (....) Prašević, general, načelnik štaba II vojne oblasti JNA
5. Milan Nedeljkovića, general-majora, komandanta 17. koprpusa JNA sa sjedištem u Tuzli, a potom u Ugljeviku
6. Novice Simića, starješine JNA, a potom general-majora i komandanta Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske
7. Mileta Dubajića, potpukovnik JNA, rođenog u Zrenjaninu sa boravištem na nepoznatoj adresi u Republici Srbiji, prije rata bio na službi u Tuzli kao komandant Kasarne «Husinska buna», a u periodu od 1992. do 1993. komandovao jedinicama JNA, a potom Vojske Republike Srpske u zoni majevičkog ratišta – komandant Operativne grupe «Majevica».

8. Momira Zeca, oficira JNA, a potom komandant Majevičke brigade Istočno-bosanskog korpusa Vojske Republike Srpske sa nepoznatom adresom prebivališta.

9. Veljka Brajića, načelnik Štaba i zamjenik komandanta 92. mtbr. JNA, a potom oficira Vojske Republike Srpske, sa prebivalištem na nepoznatoj adresi u Doboju.

Zbog osnova sumnje da su počinili slijedeća krivična djela:

10. Krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva

11. Krivično djelo povrede zakona i običaja rata

12. Krivično djelo zločin protiv čovječnosti

13. Ratni zločin protiv ratnih zarobljenika

14. Krivično djelu upotreba nedozvoiljenih sredstava borbe

15. Krivično djelo izazivanje opšte opasnosti

16. Krivično djelo povrede parlamentara


Kompletan text krivicne prijave mozete procitati ovdje http://bhstring.net/tuzlauslikama/tuzlarije/viewnewnews.php?id=18421


Posljedice granatiranja Tuzle i danas su vidljive na civilnim objektima...zgrada zvana "Superblok"


Naselje zvano "Vojne lamele"

03.09.2007

Tuzla

15.maj 1992 godine

Prilikom realizacije planiranog vojnog osvajanja Tuzle od strane jedinica Vojske Republike Srpske, JNA i srpskih paravojnih jedinica poginuli su pripadnici policije Stanice Javne bezbjednosti Tuzla:

1. Šemsudin (Halil) Mahmutović
2. Aldin (Sadik) Mustabašić
3. Emir (Osman) Malhodžić

Ranjeni pripadnici Stanice Javne bezbjednosti Tuzla su:

1. Pejo(Anto) Brkić
2. Džemal (Šahin) Đulović,
3. Zijad (Bajro) Ibrić,
4. Nijaz (Šefkija) Musić,
5. Željko (Nada) Petrović,
6. Refik (Nazil) Plavšić,
7. Samir (Ferid) Avdović,
8. Ivo (Franjo) Božić,
9. Igor (Josip) Bošnjak,
10. Fikret (Mujo) Ibrahimović,
11. Hasret (Salko) Mujanović
12. Hidajet (Ševal) Muratović
13. Midhat (Arif) Subašić
14. Miralem (Bego) Handanović
15. Nedim (Novalija) Hodžić
16. Nusret (Nezir) Mešić
17. Edina (Mehmed) Mujki-ć
18. Ramiz (Zihnija) Đekić
19. Zijad (Omer) Kovačević
20. Slađan (Hamza) Dervišević
21. Safet (Mehmed) Bašić
22. Zdenko (Adolf) Benković
23. Mevludin (Džemal) Bošnjić
24. Galib (Meho) Mevkić



Poginuli vojnici i rezervisti iz vojne kolone koji su identifikovani na osnovu ličnih karata ili drugih dokumenata koji su kod njih pronađeni i čija su tijela od strane Komemorativnog centra u Tuzli predana srpskoj strani 19. maja 1992. godine:

1. Mladen (Krsto) Josipović rođ. 1955, iz Mičajevca, opština Lukavac
2. Ostoja (Đorđe) Perić, rođ. 1969 iz Gornje Lukavca, opština Lukavac
3. Ranko (Ranko) Mrkonjić, rođ. 1948 iz Sižja, opština Lukavac
4. Vaskrsije (Žarko) Goganović, rođ. 1937 iz Sižja, opštine Lukavac
5. Dragan (Milenko) Mekić, rođ. 1950 iz Lukavca
6. Savo (Anđelko) Vukojević, rođ. 1965 iz Krtova, opština Lukavac
7. Žarko (Jovan) Gavrić, rođ. 1953 iz Krtove, opština Lukavac
8. Vlado (Stevo) Ilić, rođ. 1952. iz Tinje, opština Srebrenik
9. Slavko (Petko) Despotović, rođ. 1958 iz Porečine, opština Gračanica
10. Zoran (Radovan) Mihajlović, rođ. 1966 iz Komara, opština Lukavac
11. Cvijetin Trifunović
12. Živorad (Milan) Cvjetković iz D. Smoluće, opština Lukavac
13. Milorad (Ranko) Ostojić, rođ. 1954 iz D. Potpeča, opština srebrenik
14. Milan (Radovan) Mihajlović, rođ. 1964 iz Komara, opština Lukavac

Poginuli vojnici i rezervisti čija je identifikacija izvršena i koji su sahranjeni na groblju u Crnom Blatu, opština Tuzla:

1. Zoran Đuriić
2. Marko Đurić
3. Milenko Đurić
4. Živko Đurić

32 neidentifikovana tijela učesnika vojne kolone sahranjeno je na groblje Trnovac. Nakon izvršenih ekshumacija na pomenutom lokalitetu DNK analizom utvrđen je identitet slijedećih vojnika i rezervista JNA iz kolone od 15. maja 1992:

1. Vojo Blagojević, rođ. 1959
2. Gordan Božić, rođ. 1964
3. Boško Ilić, rođ. 1970
4. Goran Jokić, rođ. 1972
5. Duško Jovanović, rođ. 1973
6. Zoran Jurković, rođ. 1962
7. Milan Kulišić, rođ. 1946
8. Slobodan Latković, rođ. 1973
9. Milan Nedić, rođ. 1956
10. Boro Petrović, rođ. 1971
11. Božidar Sorajić, rođ. 1973
12. Boro Tadić, rođ. 1964
13. Radomir Todorović, rođ. 1954
14. Jelenko Tubić, rođ. 1953
15. Jovo Vasić, rođ. 1953
16. Cvijetin Vujanović, rođ. 1966
17. Jovan Džolić, rođ. 1971

Ranjeni vojnici i rezervisti pripadnici vojne kolone JNA:

1. Nenad (Ilija) Dragić
2. Radoslav (Ivan) Modraković
3. Milenko Sinanović
4. Zoran Todorović
5. Miodrag (Zoran) Vukmirica
6. Pero (Radivoje) Gavrilović
7. Radovan (Čedomir) Stjepanović
8. Milo Simić
9. Goran (Stevo) Ilić
10. Ljubo (Nenad) Tešić
11. Branislav Kulišić
12. Ljubo Pajić
13. Blagoje (Đorđe) Ljubojević, rođ. 1972. iz Beograda
14. Branislav (Borislav) Nedić rođ.1974. iz Niša
15. Momir (Mladen) Miljanović, rođ. 1972 iz N. Ugljevika
16. Milomir (Živojin) Jovanović, rođ. 1963 iz Požarnice, opštine Tuzla
17. Tomislav Mitrović
18. Saša Janjuz, rođ. 1965 iz Tuzle
19. Radovan Krstić iz Gračanice
20. Miodrag Stojanović
21. Mirko Lukić, rođ. 1951 iz Lukavca
22. Danko Mihajlović, rođ. 1968 iz Lukavca
23. Miladin Ćosić, rođ. 1967 iz Lukavca
24. Tatomir Kulišić, iz Sižja, opština Lukavac
25. Zoran Marković, rođ. 1964 iz Lukavca
26. Branko Jović, rođ. 1966 iz Smoluće, opština Lukavac
27. Blagoje Lazarević, rođ. 1922 iz Srebrenika
28. Vojislav Mihajlović, rođ. 1954 iz Lukavca
29. Zoran Vuković, rođ. 1966 iz Lukavca
30. Željko Sarafijanović, rođ. 1969 iz Lukavca
31. Veljko Sarafijanović, rođ. 1966 iz Lukavca
32. Ozrenko Todorović, rođ. 1969 iz Sižja, opština Lukavac
33. Vidak Trifunović, rođ.1966 iz Stupara, opština Lukavac
34. Marko Kopić, rođ. 1953 iz Tuzle
35. Mladenko Lazić, rođ. 1972 iz Vozuće, opština Zavidovići
36. Milo Simić, rođ. 1972 iz Živinica
37. Radovan Živković, rođ. 1968 iz Tuzle
38. Zoran Pepić, rođ. 1956 iz B. Petrovog Sela, opština Gračanica
39. Marko Mičić, rođ. 1962 iz Crnog Blata, opština Tuzla
40. Lazar Jović rođ. 1962 iz Sižja, opština Lukavac


Dokazni materijal:

1. Transkript telefonskog razgovora između Milana Dubajića i Seada Avdića
2. Fotokopije potvrda o smrti UKC Tuzla za navedene žrtve
3. Dokumentacija Opštinskog štaba civilne zaštite Tuzla
4. Ratni dnevnik Sejfudina Vrabca, pirotehničara specijaliste
5. Viodeo-snimak izlaska vojne kolone iz grada i početak pucnjave
6. Video-snimak posljedice incidenta (16.maj)
7. Video snimak izlaska vojne kolone iz Dubrava (18. maj)
8. Video-snimci posljedica granatiranja grada
9. Dokumentacija JZU Dom zdravlja sa poliklinikom «Dr Mustafa Šehović» u Tuzli
10. Zapisnik sa osnivačke skupštine tzv Srpske opštine Tuzla
11. Odluka o teritorijalnom razgraničenju
12. Informacija o mogućim posljedicama djelovanja po hemijskoj industriji
13. Zapisnik Skupštine srpskog naroda održane 12. maja 1992 u Banjaluci


(Fondacija «Istina-Pravda-Pomirenje»)