Uploaded with ImageShack.us
Alan Gilbert, dirigent Njujorške filharmonije
u Beogradu.

Sjajni utisci članova Njujorške filharmonije o Beogradu

Čuvena Njujorška filharmonija je vanrednim koncertom zatvorila 42. Bemus i tim povodom provela u našoj prestonici tri dana, a svoje utiske u vidu zanimljive video reportaže stavila na svoj sajt koji dnevno ima čak 10.000 poseta!
Alan Gilbert, dirigent Njujorške filharmonije

Flautistkinja Sandra Čerč praćena okom kamere prokrstarila je Beogradskom tvrđavom, znalački ispričala dokumentovanu priču o njoj, kao i o još nekim delovima srpske prestonice. I dok se nižu sjajni kadrovi grada, čuje njeno pripovedanje, naravno i divna muzika, Beograd zapravo zadivljuje... Zanimljivo je kakvom igrom slučaja je srpska prestonica dobila zapravo najbolju svetsku prezentaciju. U „Jugokoncertu“ (organizator Bemusa) kažu da je ovo i za njih iznenađenje, više nego prijatno, naravno.

Ima još čitav niz zanimljivih momenata koji koncert Njujorške filharmonije koja je u Beogradu svirala ponovo nakon čitavu 51 godinu, kada su u Domu sindikata nastupali pod dirigentaskom palicom čuvenog Leonida Bernštajna. Krajem oktobra proslavljenom orkestru predati su originalni program i četiri ulaznice sa koncerta od pre pola veka koji su do ushićenja doveli gospođu koja brine o arhivi slavnih muzičara i baš sada pravi posebnu studiju koja se bavi periodom kada je Njujorškom filharmonijom dirigovao proslavljeni Leonid Bernštajn. A dragoceni program je ustupio gospodin Slobodan Dedović, koji se skromno oglasio nakon jednog teksta u „Politici“ i potom susretljivo darivao svoje uspomene ne tražeći ništa zauzvrat.

Alan Gilbert, dirigent Njujorške filharmonije, pod datumom 26. oktobar 2010. između ostalog piše: „Nastupili smo na zatvaranju Bemusa, dvonedeljnog festivala u ovom gradu. Svirali smo u ogromnoj dvorani ‘Sava centra’ (sa kapacitetom od skoro 4.000 sedišta). Stiče se utisak da je gostovanje orkestra okruživala neka vrsta grozničavog uzbuđenja. Možda je razlog delimično i taj što je Leonid Bernštajn doveo Njujoršku filharmoniju u Beograd u okviru legendarne svetske turneje 1959. godine. Jedan od organizitora poklonio nam je originalnu programsku knjižicu i odsečak karte sa tog koncerta - veoma vredne dopune za arhivu Filharmonije.

Koncert je bio veoma uspešan i smatrali smo da je prikladno da na bis odsviramo Bernštajnovu kompoziciju ‘Lonely Town’. Začuo se uzdah prepoznavanja iz publike kada sam najavio komad - kao znak veze koja je uspostavljena između američkog orkestra i publike, koja je bila praktično nezamisliva, nemoguća pre samo deset godina. Osećaj je bio dobar.

Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us






Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

[Edited by forever on 07-03-2011 at 18:23 GMT]

TERAZIJE-Kroz vrijeme



Oslobodjenje Beograda 1944.....


Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

AC DC-BEOGRAD



Uploaded with ImageShack.us




Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

ja gledo sa kališa...ali i drugi...Dino prije polaska u Švedsku....
http://img218.imageshack.us/img218/6443/img0508vc.jpg
http://img861.imageshack.us/img861/655/img0473z.jpg

ULICA "HUSINSKIH RUDARA"-Beograd



Uploaded with ImageShack.us

INTERVJU: SARAJEVSKI PISAC ABDULAH SIDRAN
Živimo u ponoru poniženja



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us
SARAJEVO - Predstava „Otac na službenom putu” Abdulaha Sidrana, u režiji Olivera Frljića, premijerno će biti izvedena 27. marta na sceni Ateljea 212. Ljubitelji teatra, i ne samo oni, s posebnom pažnjom iščekuju ovaj kulturni događaj, a proslavljeni pisac u razgovoru za „Blic” govori o ovom svom čuvenom delu, saradnji s Kusturicom, vremenu u kojem živimo, autobiografskoj knjizi...



„Ceo život sam otkupljivao vlastitu kožu“, kaže Sidran
„Čudi me da je u Beogradu gotovo nepoznata činjenica da je nečijom političkom voljom u maju 1984. zaustavljeno snimanje filma ‘Otac na službenom putu’“, kaže Sidran na početku razgovora, a zatim dodaje: „Tad se promućurni Radovan Marušić dosjetio pa me nagovorio da filmski scenarij preradim za pozorište. Dodao sam jedan narativni okvir, u kojemu dječak iz filma, mjesečar, kao odrastao čovjek kazuje svoju ispovijest u psihijatrijskoj ordinaciji. Dramu je u zeničkom pozorištu izvrsno režirao Jovica Pavić. Jedna glomazna ansambl-predstava, u jednom gradu kakav je ondašnja Zenica, trajala je čak dvije sezone, sa pedesetak izvođenja, što je bila mala kulturna senzacija.”

„Otac na službenom putu” iz današnje perspektive?

- Veliki srpski pisac Borislav Pekić u svome petoknjižju „Godine koje su pojeli skakavci” kaže da je istorija „metak koji uvijek pogađa”. „Otac” govori o pogođenima i njihovim potomcima. Šta nam to iz današnje perspektive znači? Moram pustiti s lanca pseto govora: iz današnje perspektive ni to niti išta drugo nikome ništa ne znači! Beograd je nedavno izgubio Novicu Tadića, velikog pjesnika, u svjetskim razmjerama. Ko je za njim plakao? Ko ga ispratio? Kakvo vajno naše danas i kakva njegova žalosna perspektiva? To naše danas porodilo je čovjeka kojemu sam smislio ime „homo tranzicikus“. Na Darvinovoj ljestivici evolucije nepoznat stvor, između gmaza i glodara. Od ljudskih osjećanja zna samo za dva: strah i glad.

Neki od poznatih tuzlaka koji zive ili su zivjeli ili kojima je Beograd na neki nacin obiljezio zivot.

Mesa Selimovic
Mehmed Meša Selimović rođen je 26. aprila 1910. godine u Tuzli. U rodnom gradu završio je osnovnu školu i gimnaziju. 1930. godine upisao se na studijsku grupu srpskohrvatski jezik i jugoslovenska knjizevnost Filozofskog fakulteta u Beogradu.
Selimović je umro u Beogradu, 11. jula 1982.
Sahranjen je 14. jula u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

Dr.Bozina Radevic

Univerzitetsku karijeru započeo je na Medicinskom fakultetu u Tuzli, na kome je u zvanje vanrednog
profesora izabran 1977, a u zvanje redovnog profesora 1985. godine. Na tom fakultetu je bio šef Katedre
hirurgije i četiri godine dekan.
U zvanje redovnog profesora hirurgije na Medicinskom fakultetu u Beogradu izabran je 1998.
godine. Sve do odlaska u penziju bio je rukovodilac nastavne baze na institutu „Dedinje". Pored nastave
redovnim studentima držao je nastavu i postdiplomcima. Bio je i predsednik ispitnih komisija, kako za
polaganje studentskog, tako i za polaganje specijalističkog ispita iz opšte hirurgije.
Bio je mentor 7 supspecijalističkih, 5 magistarskih i 9 doktorskih disertacija, kao i član komisije za ocenu 2
supspecijalističke, 3 magistarske i 6 doktorskih disertacija. Bio je recenzent 6 knjiga i nekoliko stručnih
časopisa.


Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

Jusuf Hatunic
JUSUF HATUNIĆ (1950.), stup obrane tuzlanske Slobode i beogradskoga Partizana te živi dokaz kako viškovi znaju biti tragičniji od manjkova. Hatuniću, naime, ničega nije falilo, ni sluha, ni pameti, ni nogometnih znanja, ali je za sport kojim se bavio i za vrijeme u kojem je igrao naprosto bio prejak. U jednom ne pretjerano grubom startu slomio je nogu mladom igraču Partizana Zoranu Raciću, koji se nakon toga više nikada nije vratio na nogometni travnjak. Hatunića su se plašili protivnički napadači, iako nije bio među grubljim braničima u Prvoj saveznoj ligi, ali je imao nešto što nije nitko drugi, što je možda koristilo timovima za koje je igrao, no istovremeno je štetilo samoj igri. Pojavio bi se kao srednjoškolac među prvačićima koji igraju lopte, a to nikada dobro ne izgleda. Kao i većina velikih i jakih ljudi, Hatunić je u duši bio mekan čovjek. Umro je rano i za sobom ostavio sasvim dovoljno tuge za trojicu običnih. Više ga se žalilo kao čovjeka nego kao fudbalera, što je, u svakom slučaju, kompliment. Jusuf je treba napomenuti i 2 godine bio kapiten reprezentacije Jugoslavije,na onoj utakmici protiv Španjolaca, kada je Juanito dobio flašu u glavu, Jusuf Hatunić je sa svoje polovine terena raspalio prema golu Miguel Angela i pogodio. Engleski sudac poništio je pogodak iz samo njemu jasnih razloga. Možda zato što nije normalno da čovjek tako jako udari loptu.


Uploaded with ImageShack.us
Mirsad Tuka
Mirsad Tuka rođen 19.6.1965. godine u Tuzli.

Mirsad Tuka s glumom se prvi put susreće kao polaznik Dramskog studija tuzlanskog Narodnog kazališta, gdje je i počeo profesionalnu karijeru. Završio Fakultet dramskih umjetnosti u Beogradu.



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

Zeljko Hubac
Rođen je u Tuzli, 1967 godine. Kao inženjer elektrotehnike i apsolvent Prirodno-matematičkog fakulteta (odsek Fizika), upisuje Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, gde 1996. diplomira na odseku Dramaturgija.

Njegovi pozorišni komadi su 27 puta premijerno izvedeni na scenama profesionalnih pozorišta u Srbiji, Bosni i Hercegovini, Bugarskoj i Hrvatskoj. Dobitnik je većeg broja nagrada za dramsko stvaralaštvo. Kao dramaturg i adaptator radio je u značajnim teatrima u Srbiji i regionu. Profesionalno se bavio i pozorišnom režijom.

Pisao je pozorišnu kritiku i objavljivao teatrološke eseje. Član je Međunarodnog udruženja pozorišnih kritičara i teatrologa.

Autor je većeg broja televizijskih emisija i dva igrana serijala, u produkciji televizijskih kuća u Srbiji i Crnoj Gori. Scenarista je dugometražnog animiranog filma "Čarobna svirala vilenjaka Milana" za koji je autorska prava otkupio „Croatia film“ iz Zagreba

Bavi se izdavaštvom i novinarstvom: bio je dopisnik agencije Radio Free Europe i saradnik časopisa „Helsinška povelja“ (izdavač Helsinški odbor za ljudska prava). Kolumnista je beogradskog nezavisnog dnevnika „Danas“, član redakcije pozorišnog lista „Ludus“ (izdavač Savez dramskih umetnika Srbije), glavni urednik „Pozorišnih novina“ (izdavač Narodno pozorište u Beogradu) i pozorišne revije „Premijera plus“. Član je nezavisnog udruženja novinara Srbije.

Bio je urednik izdanja i pozorišnog časopisa „Teatron“ u Muzeju pozorišne umjetnosti Srbije i dramaturg u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu. Trenutno radi kao dramaturg i urednik Izdavačke delatnosti u Narodnom pozorištu u Beogradu.



Uploaded with ImageShack.us

Patrijarh PAVLE.
Nižu gimnaziju završio je u Tuzli, višu gimnaziju i šestorazrednu Bogosloviju u Sarajevu, a Bogoslovski fakultet u Beogradu.

Dve godine je studirao medicinu u Beogradu.



Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

Svjetlana Kitic



Uploaded with ImageShack.us

Elmedin Kikanovic.Kosarkas



Uploaded with ImageShack.us

VAHA


Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

DAN DZAMIJA U BEOGRADU.


Uploaded with ImageShack.us
Tradicija vjerskih zajednica
Proljetna šetnja beogradskim ulicama povodom Dana džamija

U Beogradu je, povodom Dana džamija, organizovana "Proljetna šetnja prijatelja" u kojoj je učestvovalo više destina građana predvođenih velikodostojnicima tradicionalnih vjerskih zajednica u Srbiji.

Foto: Blic
Šetnju su predvodili muftija srbijanski Muhamed Jusufspahić, episkop hvostanski Atanasije Rakita, beogradski rabin Isak Asije, predsjednik Saveza jevrejskih opština Srbije Aleksandar Nećak i predsjednica opštine Stari grad Mirjana Božidarević.

Šetnja je upriličena beogradskim centralnim ulicama - Ulicom kralja Petra ka Knez Mihailovoj do Trga Republike, gdje su građani mogli da se upišu u "Knjigu prijatelja", a nakon šetnje svi zainteresovani su mogli da posjete i beogradsku Bajrakli džamiju.

Islamska zajednica je 18. mart uvrstila u svoj kalendar kao Dan džamija i on se već četiri godine obilježava kao podsjećanje na noć kada su, nakon martovskog pogroma kosovskih Srba, zapaljene Bajrakli džamija u Beogradu i niška Hadroviča džamija, te napadnute zvornička i novosadska džamija.

Ovaj dan je i podsjećanje na nemire koji su se dešavali na Kosovu i Metohiji.

Prethodno je Kulturno društvo Islamske zajednice Srbije "Gajret" u Etnografskom muzeju organizovalo skup "Naši hramovi - naš amanet" na kome je prikazan i video-snimak na kome se vidi kako su demonstranti, nakon što su probili policijski kordon, provalili u dvorište Bajrakli džamije, razbili prozore i zapalili objekat.

U neredima je tada do temelja izgorjela i biblioteka sa više od 7.000 knjiga.

Predsjednica "Gajreta" Lejla Alomerović istakla je da je cilj skupa da se osudi i održi u sjećanju zločin nad hramovima islamske vjerske zajednice, ali i zločini nad svim hramovima, svih religija u našoj zemlji.

Uploaded with ImageShack.us

KAJANJE... OFICIR NATO-A KRISTIJAN KAŠ POKAJAO SE 12 GODINA POSLE BOMBARDOVANJA SRBIJE
Kajanje posle 12 godina: Srbi, oprostite zbog zločina
Bivši oficir NATO snaga na Kosovu i Metohiji Kristijan Kaš (Kristian Kahrs) javno je zatražio oproštaj od srpskog naroda zbog zla koje mu je naneto tokom i posle bombardovanja 1999. godine

Na mestu zločina... Kaš danas živi u Beogradu i žao mu je zbog nepravde nanete Srbima
Kaš je sa činom majora 2000. godine boravio šest meseci na Kosovu i Metohiji u misiji KFOR-a.
- Pre mesec dana video sam Srbe sa Kosova u izbegličkom kampu Resnik blizu Rakovice i tada sam shvatio koliko smo zla naneli ljudima ovde. Više od deset godina sam osećao kolektivnu odgovornost jer nismo odbranili Srbe na Kosovu. Međutim, posle te posete kampu osetio sam ličnu i moralnu odgovornost jer sam bio visoki oficir NATO. Želim javno da tražim oproštaj od srpskog naroda. Nismo bili u stanju da ih zaštitimo od Albanaca, potpuno smo podbacili u svojoj misiji. Mi smo odgovorni za etničko čišćenje, pod našim nadzorom proterano je više od 350.000 Srba i nealbanaca - počeo je Kaš priču za Press.
Norvežanin je početak bombardovanja dočekao na vojnim vežbama svoje vojske, a ubrzo je stigao na Kosovo. Prema Rezoluciji UN 1244, Kaš je bio deo misije koja je trebalo da zaštiti manjinsko stanovništvo od progona Albanaca.
- Početkom januara 2000. godine stigao sam na Kosovo. Tu sam ostao narednih šest meseci i radio sam u štabu kao oficir za obaveštavanje. Bio sam portparol KFOR-a, a u mojoj nadležnosti je bio i zvanični sajt misije. Gledao sam izbliza kako pravimo krupne greške na terenu. Gledao sam kako na silu sprovodimo zakon, kako smo isuviše zauzeti oko uloge oslobodilaca Albanaca. Bili smo isuviše malodušni kada smo dozvolili da se UČK transformiše u Kosovski zaštitni korpus i zatim u kosovsku policiju.
Crni bilans
- 78 dana trajalo je bombardovanje SRJ, od 24. marta do 10. juna 1999.
- 3.500 ljudi ubijeno
- 89 dece poginulo
- 1.031 pripadnik vojske i policije poginuo
- 12.500 ljudi ranjeno
- 2.700 dece ranjeno
- 19 zemalja učestvovalo u agresiji
- 2.300 vazdušnih napada izvršeno
- 995 objekata napadnuto
- 1.150 borbenih aviona učestvovalo
- 420.000 projektila ispaljeno
Kaš kaže da nije puno znao o Srbiji pre dolaska u misiju. Bio je šokiran nekim detaljima koje je saznao.
- Pripremao sam se na institutu u okviru Ministarstva za spoljne poslove Norveške. Tu sam upoznao naučnika koji je dosta dobro poznavao prilike na Balkanu. On je bio veliki protivnik bombardovanja, govorio mi je da vlast na Kosovu drži mafija, da je organizovani kriminal veoma raširen. Govorio mi je da ima podatke koji govore da su Albanci glavni dileri heroina u Norveškoj. Kasnije sam se uverio u istinitost toga - kaže Kaš.
On je kao oficir NATO ostao na Kosovu do jula 2000. godine. Po napuštanju vojne službe vratio se na Kosovo kao slobodni novinar i ostao tamo do februara 2001. godine.
- Nikada neću zaboraviti 16. februar 2001. godine. Tada se dogodio teroristički napad na autobus „Niš ekspresa" kod Podujeva. Napad je izvršio Florim Ejupi. Tada je poginulo 12 Srba. Ja sam bio samo sat i po posle tog masakra i video sam tela poginulih Srba, među kojima i telo jednog deteta. Tada sam odlučio da napustim Kosovo. Preselio sam se u Srbiju, gde i danas živim i radim kao slobodni novinar. Ne želim da se vratim u Norvešku, želim da živim u Srbiji - završava svoju ispovest Kristijan Kaš.